Geen vragen over lifestyle, internationale concerten of met welke persoon ze nu weer in bed beland zijn. Geen vragen die de dag daarna in menig roddelblad verschijnen, inclusief het overdrijven van hier tot aan het welbekende Tokyo. Gewoon één vraag. En nog over muziek ook. “Wat is jouw meest favoriete plaat?” Kom maar op met dat verhaal.
Ze zijn de meest geboekte band van de Popronde, en ze speelden in het voorprogramma van Temples en Elephant Stone. De single Shambhala, werd door 3Voor12 en Pinguïn Radio bekroont tot Single van de week en IJSBREKER. We zijn zo trots als een pauw (Ja, flauw) dat deze keer Brian van de band PAUW zijn all-time favorite met ons wil delen.
Zowel bij het schrijven als bij de opnames voor de ep van PAUW waren we erg geïnspireerd door bands uit eind jaren 60. Denk hierbij vooral aan de niet erg voor de hand liggende instrumenten die zij in de studio gebruikten, maar ook het experimenteren met tapes die ze achteruit afspeelden. En natuurlijk ook die te gekke stereo trucjes met geluiden die van links naar rechts vliegen door je koptelefoon.
Uiteraard zijn er genoeg artiesten en producers uit die tijd op te noemen die zo te werk gingen, maar ik denk dat ik voor heel PAUW mag spreken als ik zeg dat het nummer Tomorrow Never Knows van The Beatles wel erg veel heeft betekend voor ons.
Toen ik dit nummer voor het eerst hoorde was ik meteen fan van ze. Uiteraard had ik hun hitjes zoals Let It Be en A Hard Days Night al wel eens voorbij horen komen, maar deze kant van The Beatles kende ik nog helemaal niet. Ik ging me gelijk verder verdiepen in die ’84 psychedelische ’94 kant van ze. Bij Tomorrow Never Knows hoor je hier en daar de oosterse invloeden naar voren komen, door bijvoorbeeld die tanpura drone in het intro. Dit is dan ook een van de redenen waarom ik zelf uiteindelijk een sitar heb aangeschaft. Ik ging me ook verder verdiepen in het studioproces bij hun albums en zo kwam ik onder andere te weten dat niet alleen Lennon, McCartney, Harrison en Starr de helden waren van The Beatles, maar producer George Martin ook een meesterbrein was achter hun geweldige muziek.
In eerste instantie is Tomorrow Never Knows geschreven door Lennon, maar al die toffe experimentele geluiden die je voorbij hoort komen in het nummer, is het werk van Martin. McCartney had namelijk thuis allemaal tape loops opgenomen en nam deze mee naar de studio. Hier kwamen ze op het idee om thuis allemaal soortgelijke tape loops te maken en deze te verwerken in een nummer van Lennon dat nog niet af was. Ze kwamen terug met een flink aantal tapes en gaven deze aan Martin die hier maar iets moois van moest maken. Hij maakte hier een compositie op zich van en verwerkte dit in het nummer. Versnelde en reversed gitaarlijntjes, symfonie fragmentjes, stemmetjes, noem maar op. Dit zijn die elementen die Tomorrow Never Knows voor mij zo bijzonder maken.
