Geen vragen over lifestyle, internationale concerten of met welke persoon ze nu weer in bed beland zijn. Geen vragen die de dag daarna in menig roddelblad verschijnen, inclusief het overdrijven van hier tot aan het welbekende Tokyo. Gewoon één vraag. En nog over muziek ook. ‘Wat is jouw meest favoriete plaat?’ Kom maar op met dat verhaal.
Foto: Merlijn Doomernik
Nederlandstalige popliedjes met een knipoog naar kleinkunst, dat vat de muziek van Roos Blufpand het beste samen. Met de albums Ik Ben en Hoe dan maakte de 24-jarige zangeres indruk. Onlangs verscheen haar nieuwe single Niet Bang voor het project What The World Needs Now. Genoeg aanleiding om Roos aan de tand te voelen over haar Goeie Plaat.
Vanaf het moment dat de vraag welke plaat ik het beste vind bij mij gedropt is, gaan mijn gedachten alle kanten op. Er zijn platen die ik geweldig vind van artiesten die in mijn eigen straatje liggen zoals Bløf en Stef Bos. Maar er zijn ook platen die ik vooral vroeger luisterde en nu minder, zoals Six White Russians and a Pink Pussycat van Room Eleven, These Streets van Paolo Nutini of Catching Tales van Jamie Cullum. (Ik google as we speak de titels van deze platen en het zien van die albumscovers geeft me echt een gevoel van nostalgie!)
Ook zijn er platen die ik vooral opzet om gewoon te relaxen zoals Sex ’n Jazz van Gare du Nord en Based On a True Story van Fat Freddy’s Drop. Maar verreweg het meest belangrijk zijn voor mij de platen die iets met me doen. Die iets in me losmaken. Die ik opzet als het even nodig is. Zoals 9 van Damien Rice of Amos Lee van Amos Lee.
Eigenlijk is er teveel: moeten kiezen is niet eerlijk!! Maar omdat dat nu juist wel de bedoeling is van deze rubriek, heb ik iets gekozen uit de laatste categorie, een album dat me raakt, wat ik het meest recent heb ‘herontdekt’. Al mijn leeftijdsgenoten zullen haar kennen van de ‘puberhitjes’ die ze rond 2009 had met als grootste hit Just Hold Me. Ik heb het over Maria Mena. Zij heeft zeer recent een nieuw album uitgebracht. Ik ben het eigenlijk bij toeval gaan beluisteren. Het kwam direct binnen. Ik ben verliefd op haar stem, op haar gevoel dat ze in haar stem legt, op haar oprechtheid, haar melodieën… Vervolgens zag ik haar live in Tivoli en was ik helemaal verkocht. Ze vertelde tijdens dat concert zo oprecht waar de liedjes vandaan kwamen en waar ze van droomt in het leven. Prachtig!
Haar nieuwe plaat heet Growing Pains en vertelt het oprechte verhaal van haar break-up. Muzikaal gezien vind ik het ook erg goed in elkaar zitten. De productie is wellicht naar mijn smaak ietwat te ‘gelikt’ maar het klopt wel gewoon. Ik luister altijd muziek. En ook vele soorten muziek. Maar ik moet u bekennen, dit is voor het eerst dat ik echt, echt die-hard fan ben!
