Geen vragen over lifestyle, internationale concerten of met welke persoon ze nu weer in bed beland zijn. Geen vragen die de dag daarna in menig roddelblad verschijnen, inclusief het overdrijven van hier tot aan het welbekende Tokyo. Gewoon één vraag. En nog over muziek ook. “Wat is jouw meest favoriete plaat?” Kom maar op met dat verhaal.
Dreamkraut from the moon, zo laat de muziek van de Amsterdamse band Bird On The Wire zich volgens de bandleden zelf het best omschrijven. Vrijdag 22 januari komt hun nieuwe album uit, Elephanta. Verwacht een mix van de repetitieve en donkere klank van krautrock en de dromerige, melancholieke sfeer die Bird On The Wire al bezat. Een mooi moment om zangeres/gitariste Rosa Ronsdorf naar haar persoonlijke favoriet te vragen.
De beste plaat allertijden, de beste song allertijden, het zijn vragen waar ik het antwoord niet op heb. Al is het maar omdat er geen antwoord op bestaat. In ieder geval geen antwoord dat morgen nog hetzelfde is. De tijd, het weer, de ziel, het nieuws, het licht en nog talloze factoren spelen mee bij het beantwoorden van deze vraag. Om dit voor de band te beantwoorden is dan ook onmogelijk. Al is het maar omdat wij alle vier, Nina de Jong (drums), Sven Hamerpagt (bas), Aino Vehmasto (keys en vocals) en ik, Rosa Ronsdorf (gitaar en vocals), een uiteenlopende muzieksmaak hebben. Met gemeenschappelijke helden als The Velvet Underground, Talking Heads en Finse heksenkoren, maar compleet verschillende platenkasten. Om een poging te doen hebben we een radio sessie gemaakt voor ons label Meduse MagiQ, waarin enige inspiratie bij het maken van onze nieuwe plaat Elephanta te horen is.
Goed, de vraag wordt vandaag de dag gesteld. En vandaag de dag kan ik niet stoppen met het luisteren van de plaat The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars van David Bowie. Ja, omdat Bowie net overleden is. Maar ook omdat het mijn vaste inspiratie bron is, mijn leven lang al. Sinds mijn oren Bowie ontmoetten, ging er een wereld voor mij open. En als ik dan soms weer nieuwe liedjes wil schrijven, dan hoef ik maar een plaat van hem op te zetten en de gedachten, woorden en klanken komen. Juist dat conceptuele heb ik altijd zeer inspirerend gevonden. Ieder album was een nieuw verhaal, elk liedje een nieuw hoofdstuk. Ook belichaamt hij voor mij de echtheid van een kunstenaar. In al zijn gedaanten was hij zichzelf en niemand anders. De echtheid waarnaar men soms zijn leven lang opzoek is en die ik bewonder. Niet bang zijn. Het is juist die kracht van buitenaf, vanuit een andere planeet als je wil, die de inspiratie in mijn hoofd geeft. En die inspiratie wordt doorgegeven door precies zo’n plaat als Ziggy Stardust. Het feit alleen al dat het over een bisexuele alien en rock-‘n-roll superster gaat maakt dit tot een van de beste albums ooit.
Zie, het is een antwoord naar zijn tijd. Is dat erg? Ik denk het niet. Een aantal weken geleden had ik Horses door Patti Smith genoemd. Een tijd daarvoor misschien iets van the Microphones en dan weer daarvoor heldin Jana Hunter. Haar stem, haar teksten, haar nummers, ze zijn allen keer op keer raak. Met als favoriet Brains, het nummer met de prachtigste opbouw van de hele wereld.
De album release van Elephanta vindt plaats op vrijdag 22 januari in Plantagedok, Amsterdam.
Foto: Sanja Marusic
