Ronnie Flex bewijst met Nonchalant opnieuw dat hij moeiteloos weet hoe je een refrein in je hoofd plant. De single is direct aanstekelijk: een frisse beat, warme akkoorden en een melodie die soepel meedanst tussen pop en R&B. De track ademt dezelfde lichtvoetigheid als zijn eerdere zomerhits, maar krijgt een extra glans door de samenwerking met Russo, die het refrein zingt en de sfeer net dat beetje zachter maakt. Het is een nummer dat meteen blijft hangen – niet door diepgang, maar door charme.
“Ik was op haar maar nu all about you,” zingt Ronnie met een nonchalante flair die perfect past bij zijn reputatie. Die ene regel vat de essentie van het nummer samen: het spel tussen stoer doen en echt voelen. De titel Nonchalant verwijst niet naar onverschilligheid, maar juist naar die dunne lijn tussen doen alsof je iets koud laat en ondertussen stiekem geraakt worden. Ronnie speelt dat spel met hoorbaar plezier. Hij flirt, grapt en zingt alsof hij in de studio even een zucht slaakt – niet om indruk te maken, maar om te genieten van het moment.
De productie, in handen van Yung Felix, is glashelder en doelgericht. Een speelse gitaarlijn drijft het nummer voort, ondersteund door zachte percussie en een bas die precies de juiste hoeveelheid groove toevoegt. Het geheel klinkt zomers, luchtig en moeiteloos radiovriendelijk. Ronnie’s zang-rapstijl beweegt losjes over de beat, terwijl Russo’s refrein het geheel rondmaakt met een melodie die in je hoofd blijft hangen. De autotune is subtiel, meer esthetisch dan verhullend, en draagt bij aan de dromerige sfeer die we van Ronnie gewend zijn sinds Rémi.
Toch blijft Nonchalant een nummer dat vooral veilig speelt. De tekst is eenvoudig en herkenbaar – flarden van verliefdheid, twijfel, en een vleugje bravoure – maar zelden echt verrassend. Ronnie kiest voor begrijpelijkheid boven poëzie, voor flow boven inhoud. Dat is niet per se een zwakte: het past bij de huidige golf van Nederlandse pop-rap waarin toegankelijkheid de boventoon voert. Maar het maakt dat Nonchalant minder blijft hangen dan zijn iconische hits als Energie of Laten Gaan. Waar die nummers een duidelijke emotionele lading hadden, is deze single vooral gemaakt om lekker te klinken – en dat doet hij met verve.
Toch valt er ook iets te zeggen voor de eenvoud. Ronnie klinkt ontspannen, zelfverzekerd en hoorbaar op zijn gemak. Hij hoeft niet meer te schreeuwen om gehoord te worden; zijn stem en uitstraling dragen het nummer vanzelf. De speelse toon, het catchy refrein en de ontspannen flow maken Nonchalant tot een lied dat precies doet wat het belooft: luchtig, charmant en makkelijk verteerbaar. Achter de glimlach hoor je nog altijd een artiest die weet hoe hij zijn publiek moet raken – al is het deze keer met een knipoog in plaats van een bekentenis.
Nonchalant is daarmee een typisch Ronnie Flex-nummer in zijn volwassen fase: aanstekelijk, zorgvuldig geproduceerd en prettig ongedwongen, maar zonder de rauwe spontaniteit van zijn beginjaren. Hij klinkt als iemand die precies weet wat hij doet – en daar ook vrede mee heeft. Geen grote statements, geen dramatische uithalen, gewoon een goed popliedje dat je zonder moeite op repeat zet.
