Hoe kun je na acht jaar muzikale stilte beter je visitekaartje afgeven dan twee weekenden op rij de beste set op Coachella te spelen? Dat is wat het Franse electroduo Justice gedacht moet hebben. Waar je roest op de haast robotische muziek van Justice zou verwachten, klinkt het eerder als de zoveelste geslaagde upgrade. Nooit eerder waren ze zo de baas over hun muziek en lichtshow. De vergelijking met Daft Punk’s Alive-show uit 2007 is dan ook snel gemaakt. Een groter compliment bestaat bijna niet in de electroscene. Met HYPERDRAMA bewijst Justice echter dat dit absoluut geen misplaatst compliment is.
Wie bekend is met het oeuvre van Justice, weet dat het duo niet vies is van een groot contrast tussen de tracks. Het is bijna onmogelijk hoe het ze gelukt is om op hun debuutplaat † binnen acht tracks van het schattige D.A.N.C.E naar het chaotische Stress te werken, zonder afbreuk te doen aan de coherentie van het album. Op Hyperdrama doet Justice dit dunnetjes over, maar dan met een nog veel groter contrast.
Opener Neverender schetst een hoopvolle track waarop Kevin Parker van Tame Impala de vocalen verzorgt. De muziek is uitermate dansbaar en volgens Justice zelf muziek waar je zowel op kunt dansen als melancholisch op kunt huilen. De hoop uit Neverender wordt echter snel doorbroken door Generator. Op een dramatische manier walst deze muur aan geluid vol gabberinvloeden het album binnen en verandert de toon meteen. Binnen twee tracks heeft het album in elk geval de naam HYPERDRAMA eer aangedaan.
Ook Afterimage, met de Eritrees-Nederlandse zangeres Rimon, begint weer als een rauwe track, waarin de hardcore-invloeden duidelijk te horen zijn. Toch kiest Justice ervoor de sound drastisch te veranderen en te eindigen met een harmonieuze electrotrack. One Night/All Night, met wederom Kevin Parker, is de volgende track waarin het duo met verschillende genres speelt. De discosound van Tame Impala en de electrosound van Justice flirten het volledige nummer sensueel met elkaar en resulteren in een track die deze zomer niet kan ontbreken in de playlists.
Dear Alan is een minder gecompliceerde track, die eigenlijk enkel bestaat uit een lekkere discoloop. Dit keer geen vocalen, maar een synth die uit de stal van Giorgio Moroder zou kunnen komen. Vooral wanneer het tempo halverwege plots omhoogschiet en vervolgens weer in de loop terecht komt, vormt een van de hoogtepunten van het album.
Het absolute hoogtepunt van het album volgt hierna. Incognito is een geweldige track waarin het duo elke regel van muziekstructuur overboord gooit. De track switcht continu tussen ‘echte’ muziek en elektronische muziek, hapert zo nu en dan en het tempo verandert keer op keer. Binnen vier minuten laat Justice met dit nummer alles zien waar ze voor staan. Het hiernavolgende Mannequin Love is de zoveelste sterke track die de luisteraar weer een beetje op adem laat komen.
Na zeven extreem sterke nummers is het niet gek dat het niveau op HYPERDRAMA een beetje naar beneden zakt. Justice lijkt wat meer ruimte te nemen om ideeën te testen en te experimenteren. Moonlight Rendez Vous klinkt als Justice’ kijk op jazz, terwijl Explorer meer de sfeer van een nineties gamesoundtrack heeft. Zelf noemt het duo Muscle Memory en Harpy Dream (een anagram van HYPERDRAMA) hun voorstelling van robotische klassieke muziek.
Saturnine is een nummer dat klinkt als geen eerdere Justice-track. De vocalen van Miguel zijn hier wel te horen over de kenmerkende dansbare Justice-sound, maar vooral de structuur voelt anders. Dit keer geen vocalen in een loop, maar een klassieke popstructuur met een kop en een staart. Afsluiter The End, met Thundercat, is weer wat duisterder en voelt een beetje als een The Weeknd-track. Thundercat zingt opgelucht te zijn dat het einde in zicht is, maar als luisteraar zou je willen dat HYPERDRAMA nooit eindigt. Wanneer je het album opnieuw aanzet, heb je door dat Justice hier maar al te goed van bewust is. De titel van opener Neverender blijkt al met al een knipoog naar het gevoel dat je na de eerste luisterbeurt zal hebben.
Het album HYPERDRAMA van Justice verschijnt vrijdag 26 april.
