Na het ter ziele gaan van John Coffey duurde het vijf jaar alvorens David Achter de Molen het project Beachdog uit de grond stampte. Op het zelfgetitelde debuutalbum laat het verzamelde vijftal horen niet alleen hardcore te kunnen rocken, maar dat te doen met een mix van andere genres. Niet alleen de gebruikelijke, zoals grunge en shoegaze, maar ook wat minder verwachte foefjes.
De eerste kennismaking met Beachdog afgelopen herfst was de single Crawl In Pieces. Die track staat, nu er een heel album omheen is gevormd, nog steeds overeind als het beste dat de band tot dusver heeft gemaakt. De opbouw van het nummer en de dosering van de zang zijn tot in perfectie uitgevoerd. Subtiele klanken en gas geven wisselt Achter de Molen hier perfect af, iets waar hij op diverse andere songs minder goed in slaagt.
Zo wordt op Milk het gaspedaal vrijwel continu tot op de bodem ingedrukt, terwijl de muziek regelmatig de ruimte geeft voor een tandje minder. De kracht van schreeuwen zit ‘m ook in de momenten dat er niet geschreeuwd wordt. En dat wordt op Milk vergeten. Het werkt beter op songs als Fight Evil, Read Books en Interlude B: Brick. Op die eerste vallen de gewelddadige uithalen goed samen met het tempo. Bij die tweede passen zijn kreten goed bij het slepende karakter van de track.
Maar Beachdog is een stuk diverser dan alleen maar de post-hardcore. Dat hoor je het beste op afsluiter Good Morning, waarop Robin Piso (DeWolff) een paar keer flink aan de haal gaat met zijn orgel. Daardoor wordt het direct een heel dynamisch nummer, afgetopt met een uitstekende zangpartij van Achter de Molen. Beggar eindigt op zijn beurt met een lang wiegend kampvuurachtig outro op de akoestische gitaar met zachte tekstloze zang. Het is een groot contrast met de uithalen elders op de plaat.
Voor Achter de Molen was het doel van Beachdog duidelijk. ‘Ik wil gewoon dat er een verdomd goeie rockplaat op Spotify komt te staan. Binnen een genre dat op dit moment te weinig goede muziek voortbrengt in Nederland.’ Daar is Beachdog zeker in geslaagd, al is juist de diversiteit rondom het genre hardcore heen een van de sterkste punten van dit album. Hoe dan ook is de terugkeer van Achter de Molen een fijne impuls voor een verbreding van het Nederlandse muzieklandschap.
