Het album Final Summer opent meteen met het titelnummer en het doet je meteen even checken of je inderdaad wel de nieuwste plaat van Cleveland’s rock formatie Cloud Nothings hebt opgezet of toch per ongeluk een nieuw project van Roger Waters, want Final Summer begint onmiskenbaar als een Pink Floyd nummer. Echter na een minuut wordt de verwarring opgeheven: gitaar en drums maken er hardhandig een einde aan. Nou ja hardhandig, laten we zeggen op zijn ‘Cloud Nothings’, met hun herkenbare melodieuze indierock.
Daggers of Light neemt het stokje moeiteloos over en je bent geneigd om vrolijk mee te zingen (‘I was on the edge of another life!’) want album nummer acht is inderdaad een plaat om heel vrolijk van te worden en dat kunnen we goed gebruiken, nu de lente nog niet echt op gang wil komen. Let ook op die heerlijk schurende riff in de tweede deel van het nummer, de band maakt een zeer frisse indruk. Het vorige maand reeds uitgebrachte I’d Get Along zou een ode kunnen zijn aan Buffalo Toms meesterwerk Taillights Fade met een bijna van enthousiasme overslaande stem van zanger/gitarist/oprichter Dylan Baldi. Hoe dan ook een ijzersterke track.
Cloud Nothings houdt het niveau de hele plaat moeiteloos vast, alsof ze een nieuwe energiebron aangeboord hebben. En dat terwijl de band ditmaal geen gebruik heeft gemaakt van meesterproducer Steve Albini, die bijvoorbeeld wel de bands doorbraak Attack on Memory uit 2012, maar ook hun vorige plaat The Shadow I Remember uit 2021 van wat meer ruige randjes voorzag. Final summer is geproduceerd door Jeff Zeigler die onder anderen Kurt Vile en The War On Drugs op zijn naam heeft staan, dus geen voor de hand liggende keuze, maar het pakt geweldig uit.
The Golden Halo is het meest uptempo lied, bijna richting punkrock, en je hoort een groep muzikanten die onmiskenbaar veel plezier hebben en het beste in elkaar naar boven brengen.
Na ongeveer 26 minuten zijn we reeds bij het tiende nummer en tevens afsluiter Common Mistake aangekomen waarop Baldi ons nog een mooi motto meegeeft: ‘We’ll be alright, just give more than you take.’ Als we maar iets onbaatzuchtiger zouden zijn, dan gaat alles goed komen. Maar blijf ondertussen ook genieten van goede nieuwe muziek, zeker als het met zoveel vakmanschap in elkaar is gezet als Final Summer. Na bijna 15 jaar plant de band bijna achteloos een nieuwe mijlpaal in hun oeuvre.
