Er is er één jarig hoera, hoera. Dat kun je wel zien dat is Duran Duran. Veertig jaar geleden verscheen het legendarische debuutalbum Duran Duran, dat de Britten in één klap tot supersterren bombardeerde. Dat jubileum wordt gevierd door de band met het nieuwe album Future Past, vol feestelijke deuntjes, kleurrijke slingers en een bonte stoet verjaarsvisite.
Het heerlijk stampende Invisible geeft Future Past een kickstart. Een karakteristieke Duran Duran-track die zo vertrouwd is als een schaal leverworst op een kringverjaardag. Invisible is van zichzelf al een hele fijne track, maar wat vooral opvalt is de stem van Simon Le Bon. Die is werkelijk geen spatje ouder geworden. Dat wordt in All Of You nog een stuk duidelijker, wanneer Le Bon zijn enorme bereik uitgebreid tentoonstelt.
Duran Duran is niet zuinig geweest met de uitnodigingen voor het feest. Producers als Erol Alkan, Giorgio Moroder en Mark Ronson hebben hun aandeel. Verder zijn onder meer Blur-gitarist Graham Coxon, voormalig David Bowie-toetsenist Mike Garson en Lykke Li te horen. Bijzonder gezellig, maar het maakt Future Past ook wat chaotisch. Hebben de wisselvallige albums van de afgelopen twintig jaar ervoor gezorgd dat Duran Duran het niet meer alleen durft? Je kunt het je bijna niet voorstellen bij een band van zo’n statuur, al was er op de vorige paar albums ook al zo’n overkill aan gastartiesten te bespeuren.
Van alle gastbijdrages op Future Past springt de samenwerking met Tove Lo er duidelijk bovenuit. In Give It All Up blijken de stemmen van de 62-jarige Brit en de 33-jarige Zweedse voor elkaar gemaakt. Een magnifieke track die heden en verleden perfect bij elkaar brengt. Met name het refrein heeft de kracht van een tornado.
In Anniversary openen de bandleden een zelf gekocht cadeau. Een feestelijke ode aan veertig jaar Duran Duran, met de nodige zelfspot in de tekst en Le Bon die in het refrein in jolige jubelstemming en uit volle borst ‘Anniversary’ uitkraait. De track is zwaar over de top, hartstikke cheesy, maar ach: op je eigen feestje mag je best flink uit de band springen. En dat je je de volgende ochtend wellicht doodschaamt voor je eigen gedrag, doet tijdens het feestvieren nog even niet ter zake.
Duran Duran doet er op Future Past alles aan om anno 2021 nog mee te kunnen. Zeker op de tweede helft van het album proberen de Britten steeds meer uit, met wisselend succes. De dames van het Japanse CHAI worden ingevlogen voor More Joy! en voegen een geinig laagje disco-punk toe aan de track. Vlak daarvoor komt internetcelebrity Ivorian Doll opdraven in Hammerhead, maar haar vlakke rap steekt wel erg bleekjes af tegen de zware synths en de krachtvocalen van Le Bon. Ook de door Moroder geschreven discostuiterbal Tonight United is ontzettend matig.
Future Past maakt duidelijk dat Duran Duran een stuk sterker staat wanneer het leunt op het verleden. Zeker het eerste vijftal nummers bewijzen dat de kenmerkende sound nog altijd fier overeind staat. Het is bewonderenswaardig dat de bandleden een poging doen om bij de tijd te blijven, maar daarbij vergeten ze dat ze hun tijd altijd al ver vooruit waren. De pogingen tot ‘moderne’ muziek op Future Past voelen daardoor geforceerd en overbodig aan. Duran Duran kan voor een kleurrijke toekomst niet vaak genoeg blijven terugvallen op het verleden.
