Sommige albums zijn zo iconisch, dat ze eigenlijk geen recensie verschaffen. In de hiphop-industrie zijn albums als Doggystyle van Snoop Dogg, Illmatic van Nas, en Good Kid M.A.A.D City (GKMC) van, jawel Kendrick Lamar platen die je daaronder zou kunnen rekenen.
Nu wil het echter dat zowel Snoop Dogg als Nas zichzelf na het uitbrengen van die albums niet meer echt hebben kunnen overtreffen. Dit werd in eerste instantie ook gedacht van GKMC. Het album dat eind 2012 uitkwam, sloeg in als een bom. HipHop zoals het hoorde was weer terug, was iets dat door menig muziekrecensent gezegd werd. Good Kid M.A.A.D City vertelde het verhaal van een jonge K.Dot die door de straten van Compton zwierf. Het échte verhaal.
Lange tijd was het stil rondom Kendrick, totdat hij bijna twee jaar na het uitbrengen van GKMC opeens de video ‘i’ dropte. Het zou de eerste single worden van Kendricks nieuwe album To Pimp a Butterfly. Op deze soul-jazzy plaat rapte Kendrick over -het gebrek aan- zelfliefde in de straten van Compton. Voor de single ontving Lamar twee grammy’s. “I” was anders dan de harde, rauwe nummers Backstreet Freestyle, en M.A.A.D. City van het album Good Kid M.A.A.D City.
Dat Kendrick zijn rauwe kant niet was verloren liet hij horen op de track The Blacker The Berry. Het nummer was als het ware een reactie op het tamelijk vrolijke ‘i’. Op het nummer benoemt hij zijn eigen hypocrisie: “So why did I weep when Trayvon Martin was in the street, when gang banging made me kill a nigga blacker than me. Hypocrite!” Het benoemen van een – vooral in Amerika – zo gevoelig onderwerp, en dit op zo’n manier kracht bij kunnen zetten is misschien we de grootste kracht van Kendrick.
Het album van Kendrick is er een met verschillende lagen, het is een wijn die beter wordt naarmate de tijd vordert. Het bestaat niet uit hitjes die je in de club terug zou horen. Het zijn nummers waarin je elke keer weer kleine dingetjes opmerkt. Een nummer dat dit uitmuntend belichaamd is het jazzy klinkende These Walls. Na het nummer voor het eerst gehoord te hebben, kan je nog denken dat het een vulgair seksueel nummer is. Maar na het aantal keer geluisterd te hebben kom je tot de conclusie dat het een van de gecompliceerde nummers van het album is, dat over het moreel kompas van de mens gaat.
To Pimp a Butterfly sluit af met Mortal Man, ogenschijnlijk het indrukwekkendste nummer op het album. Kendrick komt tot de conclusie dat hij het nieuwe geluid is. Híj is de opvolger in een rij van grote leiders van Nelson Mandela tot Martin Luther King Jr. En alhoewel je dit bij bijna geen enkele artiest zou willen geloven, wil je dit bij Kendrick juist wel.
Kendrick Lamar heeft met To Pimp A Butterfly iets gedaan wat veel mensen voor onmogelijk hielden. Het album geeft je zin om verder te gaan, het geeft je een kickstart om over onderwerpen als ongelijkheid en racisme te denken. Het enige wat je je nog afvraagt nadat je Kendrick op Mortal Man: Pac, Pac, PAC! Hoort roepen, is wat het volgende is dat we van Kendrick Lamar horen.
