Met Silence Between Songs brengt Madison Beer haar tweede studio-album uit. De 24-jarige Amerikaanse haalde voor dit album inspiratie uit de muziek van haar idolen, zoals Tame Impala, The Beach Boys en Lana del Rey. Vooral dat ze fan is van de laatste, is duidelijk hoorbaar op dit album.
Het verhaal van Madison Beer is over het algemeen bekend, en mocht dit niet het geval zijn: Beer werd in 2012 op 14-jarige leeftijd ontdekt door Justin Bieber, en al snel volgde de track Melodies. Vervolgens duurde het tot 2021 alvorens ze haar debuutalbum Life Support uitbracht. Na de release van deze plaat ging ze direct op tournee, en tegelijkertijd werkte ze ook nog aan nieuw werk in de studio. Ze leerde zichzelf dan ook het beste kennen op de momenten tussen het maken van die nieuwe muziek en de tour, oftewel de Silence Between Songs, vandaar de album titel.
Op Silence Between Songs staan veertien, door haarzelf geschreven, tracks en heeft een duur van ruim drie kwartier. Vijf van deze tracks zijn ter promotie al eerder uitgebracht, waar openingstrack Spinnin de meest recente van is, een erg prettig in het gehoor liggende track. Ze houdt de meeste tracks klein en breekbaar, waarbij ze zich levensvragen stelt zoals: ‘Did the world stop spinnin’? Am I frozen in time? ‘Cause the birds stopped singin’ Are we flawed by design?’
Er staat bijna geen verkeerde noot op dit album, echter is het wel tergend traag, tot vervelends aan toe. De eerste twee tracks, Spinnin en Sweet Relief, gaan nog wel, maar daarna wordt er met Envy the Leaves een weinig energierijk deel ingezet, dat zeven tracks aanhoudt. Het is futloos en zorgt er voor hoe langer dit deel duurt, hoe liever je het album af zet. Luister bijvoorbeeld eens naar haar debuutalbum en je krijgt bijna het idee dat je naar twee verschillende zangeressen aan het luisteren bent. Het is prima om fan te zijn van een artiest, in het geval van Beer is dit Lana del Rey, je hoeft geen copycat te worden. Tenzij dat de zangeres dit als doel had, dan is ze daar perfect in geslaagd. Op Home To Another One lijkt er eindelijk weer wat activiteit waarneembaar, maar het is te laat om er nog een voldoende van te maken.
De laatste drie tracks Reckless, King of Everything en de titeltrack Silence Between Songs zijn wel veel meer het luisteren waard. Het is alleen te hopen dat de meeste luisteraars niet inmiddels zijn afgehaakt. Wellicht moet Madison Beer bij haar volgende album wat meer de tijd nemen, al het touren en het snelle opnemen lijken dit album geen goed gedaan te hebben.
