Hopelijk leert de wereld de les van deze pandemie: probeer niet van de natuur te winnen, want Nature Always Wins. Het is een albumtitel die voor Maxïmo Park niet eens zozeer op de maatschappij slaat, maar vooral het gevolg is van een zelfanalyse tijdens de lockdown. Al komt de rol van hoge piefen zeker ook aan bod.
Identiteit en nature versus nurture; dat zijn de thema’s die centraal staan op Nature Always Wins. Dat zie je ook wel terug aan de tracklist. Songs met namen als Partly of my Making, Versions Of You, All Of Me, Feelings I’m Supposed To Feel en I Don’t Know What I’m Doing passeren de revue. En wat te denken van het voor zanger Paul Smith biografische Child Of The Flatlands? Een nummer waarin hij beschrijft hoe het was om op te groeien in het Britse graafschap Tyneside. ‘The libraries are closing down now/Where will the children go/When they feel all alone?’ Het is een van de minst typische Maxïmo Park-nummers op het album en tegelijkertijd een van de beste. De sfeer die muzikaal wordt geschetst, geeft je de tools om je mentaal te verplaatsen naar het grauwe Newcastle.
Tegenover dat persoonlijke staan ook meer maatschappelijke tracks, zoals Why Must A Building Burn. Een nummer dat muzikaal veel vrolijker klinkt dan dat de daadwerkelijk boodschap is. Thema van gesprek is namelijk de brand in de Grenfelltoren in 2016, waarbij tientallen mensen om het leven kwamen en nog eens tientallen gewond raakten. Daarbij wordt de beleidsmakers vooral het gebrek aan voortschrijdend inzicht verweten. ‘Why must a building burn/Before the powerful learn.’ Er waren immers al jaren grote zorgen over de brandveiligheid van het gebouw, alvorens het goed misging.
Opvallend is dat, ondanks dat toetsenist Lukas Wooller de band verliet en er niet direct een vervanger gehaald werd, er een behoorlijke invloed van diens instrumenten is. Neem alleen al de bijna overdadige opening van Nature Always Wins; vol met dikke synths en strijkers wordt de toon gezet voor het heerlijke Partly Of My Making. Die formule werkt beter dan de rechttoe rechtaan indierocksongs. Placeholder en The Acid Remark zijn nog net niet letterlijk irrelevante placeholders op het albums. Het tragere wel met synths gevulde Feelings I’m Supposed To Feel voldoet overigens ook niet aan de standaard van de band.
Nature Always Wins is zeker niet de meest aansprekende plaat van het (tegenwoordige) trio. Daarvoor staan er iets te veel middelmatige nummers op. Toch zit muziek maken in de genen van Maxïmo Park en komt die kwaliteit uiteindelijk altijd bovendrijven. Ook hun innerlijke natuur wint.
