Je zult maar een redelijk onbekend britpopbandje zijn dat in 1994 hoopt op een doorbraak met debuutalbum Change Giver, terwijl in diezelfde week een ander onbekend britpopbandje met de naam Oasis hetzelfde hoopt met hun debuutalbum Definitely Maybe. Daarmee was het lot van Shed Seven, want over die Britse band hebben we het, wel een beetje bezegeld. Hoewel Shed Seven door de jaren heen een mate van populariteit genoot, heeft ze nooit diezelfde iconische status bereikt als andere bands uit die periode zoals The Verve, Suede of Blur. Daar staat tegenover dat Shed Seven nog steeds bestaat. En hoe, want het zesde studioalbum A Matter Of Time staat deze week op nummer één in de Engelse Official Albums Chart! Een unicum, want in haar dertigjarig bestaan heeft Shed Seven nog nooit de nummer één status behaald met een lp of single. En die positie is meer dan verdiend, want A Matter Of Time is een lekkere plaat geworden: energiek, effectief, karaktervol, uitbundig en bruisend.
Shed Seven trekt meteen alle registers open met Let’s Go dat oproept tot het aangaan van avontuur, het najagen van dromen en het verkennen van diverse bestemmingen. Het lied straalt een positieve energie uit en doet in de verte denken aan Guns N’ Roses, terwijl het tegelijkertijd niet zou misstaan op menig lp van Green Day. Bij de albumpresentie zei gitarist Paul Banks: ‘Voor dit album hebben we een nostalgische reis terug in de tijd gemaakt, waarbij we ons hebben ondergedompeld in de platen en geluiden die onze liefde voor muziek op 12-jarige leeftijd aanwakkerden.’ Dat is in veel van de twaalf tracks op A Matter Of Time te horen, zoals in Kissing California. Je hoort de galm van The Smiths, R.E.M., Simple Minds, The Cure en Duran Duran, waardoor Kissing California klinkt als een waardig eerbetoon aan de klanken van weleer.
Let’s Go Dancing is een typische jaren negentig britpopballad met op de rand van kitsch aanzwellende violen, maar precies binnen de lijntjes blijvend waardoor het lied meeslepend en boordevol karakter klinkt. Dat geldt ook voor F: K: H: dat volgens de wetten van britpop akoestisch begint om in iets minder dan vijf minuten crescendo uit te groeien naar een uitstekend rocknummer. Tel daar bij op de sterke zang van Rick Witter, die op zijn Liam Gallaghers lettergrepen lekker lang uitsmeert, en je waant je gelukzalig in een ander decennium. F: K: H: staat overigens voor Feeling Kinda High en dat is precies het effect dat dit lied sorteert.
Ring The Changes heeft alles in zich om Shed Sevens eerste nummer één hitsingle te worden. Het lied is aanstekelijk, verleidelijk en heeft een soort sexy vibe. Dat wordt mede ingegeven door zinnen als ‘You’re pouring petrol on my fire darling, gets me started’, die weinig aan het voorstellingsvermogen overlaten zonder plat of ordinair te worden. Het slotlied Throwaways, een duet met Peter Doherty (The Libertines en Babyshambles) lijkt iets te veel geproduceerd op effectbejag a la Champagne Supernova van Oasis. Maar eerlijk is eerlijk: Shed Seven komt er mee weg, omdat het past in de bruisende en energieke sfeer van de hele plaat die echter nergens vernieuwend wordt. Verrassend des te meer. Vooral omdat A Matter Of Time twaalf tracks weet te overtuigen in bekende klanken zonder oubollig, belegen of sentimenteel nostalgisch te worden. Shed Seven bewijst met A Matter Of Time dat – hoewel vaak anders beweerd wordt – de britpop nog steeds springlevend is. En met een nummer één album op zak krijgt de band tevens de erkenning die ze verdient.
A Matter Of Time is reeds digitaal te beluisteren. Het fysieke album verschijnt vrijdag 12 januari.
