Hij is groot voorstander van de oorlog in Irak, haat President Obama, vindt iedereen die niet jaagt een hippie, adoreert wapens en vindt de doodstraf de oplossing voor misdaad; door zijn omstreden persoonlijkheid vergeet je bijna dat hij ook nog muziek maakt. Met Shut Up & Jam wil hij de focus weer op de muziek leggen.
De uitgesproken Nugent is niet zomaar een artiest met een grote bek. Hij verkocht al dertig miljoen platen in zijn lange carrière en scoorde hits als Cat Scratch Fever, Wango Tango en zijn meest bekende nummer Stranglehold. Daarnaast schreef de jaagfanaat een aantal boeken met titels als Kill It & Grill It en Ted, White And Blue. Sinds 1975 bracht hij veertien soloalbums uit. Shut Up & Jam is zijn nieuwste en ligt zeven jaar na Love Grenade in de schappen.
Over Nugent’s muziek kun je kort zijn: Hij ademt rock ’n roll en slaapt vermoedelijk met een gitaar stevig in zijn armen geklemd. Naar eigen zeggen speelde hij al 6500 concerten. Hij houdt van snelle gitaren en een nog snellere levensstijl. Zijn teksten gaan vaak over de American Dream en het recht op vrijheid en over het leven in het zuiden van Amerika. Eén uitzondering op het rock ’n roll cliché ontbreekt: Ted drinkt niet en doet geen drugs. Het schijnt dat hij het sinds de dood van vriend Jimi Hendrix afzwoer.
De Texaan is alweer 65, maar dat valt niet aan hem af te zien. Door zijn gezonde levensstijl oogt hij vitaal en is hij nog steeds in staat meer dan honderd optredens per jaar te doen. Aan zijn muziek is ook niet af te horen dat we hier te maken hebben met een uitgerangeerde rocker. Nee, ondanks alle wilde verhalen is Nugent een man die voor zijn vak leeft. Op Shut Up & Jam is dat terug te horen. Ted is in vorm en de wereld mag dat weten.
Direct al vanaf het eerste nummer maakt hij zijn intenties duidelijk: na een vurig ‘Shut up and jam!’ laat hij zijn gitaar met een enorme snelheid los op de luisteraar. Nee, dit is geen plaat die je voor het slapen gaan luistert. Zie voor je een rokerige kroeg ergens in een gortdroog en heet Texas. Of een barbecue ergens in een tuin in Noord-Groningen. Zolang er maar zelf gejaagd vlees op de grill ligt, natuurlijk. Het openingsnummer gaat vloeiend over op Fear Itself, een track van dezelfde strekking.
Screaming Eagles, het instrumentale Throttledown en Do-Rags And A .45 zijn ook heerlijke tracks waarbij je helemaal los kunt gaan. Toch zijn niet alle nummers even goed gelukt. I Love My Bbq is wel heel makkelijk en is in principe een dertien in een dozijn track. Never Stop Believing is een apart verhaal. Er staan namelijk twee versies op Shut Up & Jam. De eerste is bijna een punknummer en niet echt bijzonder. De tweede is een blues versie en dat is weer een van de beste nummers. Ook met een teruggeschroefd tempo komt de Amerikaan tot zijn recht.
Ondanks een paar kleine missers weet Ted Nugent weer prima werk af te leveren. Shut Up & Jam is een straight forward, balls out, rock ’n roll album geworden met een paar nummers die absoluut gehoord moeten worden. Een prima zomer is gegarandeerd met deze plaat. En daar kan zelfs de afschuwelijke album cover niets aan veranderen.
