Na drie jaar wachten heeft ZAYN weer een nieuw album uitgebracht, getiteld ROOM UNDER THE STAIRS. De Britse zanger, die zijn carrière begon in de boyband One Direction, zet hiermee de lijn voort die hij met zijn vorige plaat Nobody Is Listening was begonnen. ROOM UNDER THE STAIRS biedt een rustige mix van pop, r&b, jazz en af en toe akoestische singer-songwriter invloeden, ideaal voor luisteraars die van afwisseling houden.
Het album opent met Dreamin, een nummer dat begint met een bijna folk-achtige akoestische gitaarmelodie, die later wordt ondersteund door een r&b-beat. Dit zorgt voor een fijn, ritmisch begin waarbij je onbewust mee gaat tikken met de voet. De tweede track, What I Am, is iets rauwer en laat ZAYN’s kenmerkende stem met veel modulaties goed tot zijn recht komen. Dit lied, dat al 12,6 miljoen keer is afgespeeld op Spotify, vertelt een verhaal dat steeds meer luisteraars aantrekt.
Dat persoonlijke komt in het hele album veel terug. Het voelt bij ieder nummer als een goed gesprek, waar de luisteraar ZAYN steeds beter leert kennen. Dat is ook wat hij hier eerder al over zei: “I think the intention behind this album fully is for the listener to get more insight on me personally as a human being. My ambitions, my fears. And for them to have a connection with that.”
Deze persoonlijke touch zal de luisteraar ook zeker vinden in Grateful. Een iets sensuelere track met hele interessante originele stukjes erin. Een fijne beat met een rustige manier van zingen, maken het tot een ideale toevoeging is aan de afspeellijst.
Naast What I Am, is Alienated ook al eerder uitgebracht. In singer-songwriter sfeer, worden verschillende manieren van zingen afgewisseld. Van hoog naar laag, van iets sneller naar heerlijk rustgevend en langzamer. Dat stemgebruik in combinatie met opvallende orgelgeluiden en xylofoon-tonen, maakt Alienated tot een interessante luisterervaring.
Met My Woman en How It Feels gaat ZAYN wéér een andere kant op. My Woman heeft een mysterieus, melancholisch gevoel met een vleugje western, terwijl How It Feels meer eigenschappen van een traditionele popballad bevat. Een lieflijke en emotievolle sfeer komt duidelijk naar voren door de combinatie van meerstemmige zang en een mix van hoge en lage stem. Het voelt op sommige punten zelfs als een kwetsbaar verhaal. Ook is dit terug te horen in Concrete Kisses.
Vanaf Stardust gaat ZAYN weer wat meer de op de uptempo-route, hoewel het geen dansbare track is. ZAYN blijft kiezen voor een rustige manier van zingen, mét vrolijke xylofoontonen. Het relatief lange nummer, van bijna vier minuten, is een fijne toevoeging aan het album. Met Gates of Hell en Birds On A Cloud blijft de sfeer lieflijk en vrolijk. Door de vele herhaling in de tekst, die overigens niet storend zijn, hebben beide songs een beetje een singersongwriter-gevoel. Alsof hij dit jaren geleden al stond te zingen op het dorpsplein in Bradford.
De laatste vijf nummers van ROOM UNDER THE STAIRS zijn al helemaal verfrissend. False Starts heeft kleine hints van country en kent een hele interessante gitaarlijn. In The Time zingt ZAYN wat nasaler, wat goed past bij het mysterieuze begin. De zinnen ´See all I need is you´ en ´Ain’t it special? Ain’t it precious?´ lopen van couplet naar refrein bijna in elkaar over, wat een bijzonder effect geeft.
Met Something In The Water en Shoot At Will staan er ook twee kampvuur-liedjes op deze plaat. Beide akoestisch, met alleen een gitaar en met een rustige en persoonlijke manier van zingen. In Shoot At Will, waar ZAYN zingt, hoort de luisteraar goed die eerder benoemde persoonlijke touch.
Het afsluitende, Fuchsia Sea, is een bijzondere. Het begint met een door ZAYN-s stem gecreëerd orgelgeluid, waarbij de luisteraar op het verkeerde been wordt gezet. Wat er volgt is namelijk een krachtig nummer, met een zelfde soort krachtige beat. Wat betreft melodie, beat en manier van zingen had het ook Teddy Swims kunnen zijn. De tekst daarentegen is wel echt van ZAYN, die het gehele album zelf schreef.
