De Britse rockband met bizarre naam is in korte tijd ongelofelijk populair geworden. Van uitverkochte concerten tot een tiende plek op de UK Album Chart met hun eerste album The Balcony: Catfish and the Bottlemen moet het doen met hoge verwachtingen van hun nieuwe album The Ride, waarmee ze willen laten zien wat ze nog meer in hun mars hebben.
De opvallende bandnaam die de jongens kozen komt van de eerste muzikale ervaring van zanger Van McCann. Hij zag in Sydney een straatmuzikant genaamd Catfish the Bottleman, die muziek maakte met bierflesjes. Het maakte blijkbaar indruk op Van, want de band draagt met trots de vreemde maar intrigerende naam.
De Britten timmeren hard aan de weg om hun dromen waar te maken. Zo zeiden ze ‘ja’ tegen alle festivals die ze deze zomer aangeboden kregen en hebben ze, naar eigen zeggen, al drie albums klaarliggen voor hun fans. Dat Van The Ride in een week tijd schreef, zou hier wel eens een verband mee kunnen hebben. Dave Sardy, de producer van het album en held van de bandleden, heeft onder andere met Oasis gewerkt. Hij heeft een weekend met de band gezeten en de 11 nummers gekozen die nu het album vormen.
Al deze haast is gelukkig niet terug te horen op het album. De band houdt vast aan hun geluid en reputatie en zanger Van geeft alles wat hij in zich heeft. Het ruige randje en de elektrische gitaren houden het spannend, maar gaan nooit over de grens heen. Het album blijft easy om naar te luisteren. Hoewel de band door hun specifieke sound soms wat teveel van hetzelfde dreigt te doen, is er genoeg variatie op het album te vinden. De term saai past zeker niet bij deze plaat.
Rustige nummers als Glasgow, met een akoestische gitaar, zorgen onder andere voor die fijne afwisseling, maar ook de ruigere nummers komen mooi tot hun recht. Bijvoorbeeld de opbouwende, energieke track Red, waarop drummer Bob Hall helemaal los gaat en er ook een flink staaltje elektrische gitaar te horen is. Met de sound van de band zit het wel goed.
De kwaliteit van de teksten is daarentegen niet zo denderend. Veel dieper dan high worden en je zorgen maken over leuke meisjes gaat het niet. Een snufje meer poëtische tekst zouden de nummers goed doen. Aan de andere kant kunnen de fans van de band zich echter wel vinden in de thema’s en kan de band hun voordeel doen met deze herkenbaarheid.
Met The Ride geeft de band de luisteraars wat ze gewend zijn van Catfish and the Bottlemen. De nummers zijn even aanstekelijk als altijd en waar de band tekort komt in de kwaliteit van hun teksten, maakt ze dit goed in muzikaliteit. Het lijkt erop dat de ride van Catfish and the Bottlemen nog lang niet voorbij is.
