In 2005 begon Dinosaur Jr. aan een van de succesvolste bandreünies ooit. Niet vaak kwam een in het verleden ruziënde band zo volwaardig terug: een drie-eenheid vol spelplezier, chemie en bovenal kwaliteitsvolle muziek. Het elfde album Give A Glimpse Of What Yer Not onderstreept de geslaagde comeback opnieuw.
Het blijft een intrigerende vraag binnen de muziek: hoe hoog zou de ster van bands zijn gerezen als onderlinge ruzie geen roet in het eten had gegooid? Dinosaur Jr. is zeker zo’n band waar dit voor geldt. De drie eerste albums van het trio zijn klassiekers en hebben onmiskenbaar veel invloed gehad op de alternatieve rockscene. De muzikale samenhang van het drietal was ongeëvenaard, de botsende persoonlijkheden deden in 1989 de opmars jammerlijk stokken.
De reünie van 2005 werd twee jaar later bezegeld met Beyond, het eerste album van Dinosaur Jr. in de oude formatie in bijna twintig jaar. Inmiddels is Give A Glimpse Of What Yer Not alweer de vierde studioplaat sinds de wederopstanding. Niet alleen is het aantal van drie albums uit die eerste periode overtroffen, de keuze om het toch weer samen te proberen wordt met Give A Glimpse opnieuw gerechtvaardigd.
Energieke riffs, markante vocals en zware distortion. De opening van Give A Glimpse Of What Yer Not voldoet direct aan alle verwachtingen. Niet voor niets werden Goin Down en Tiny gekozen als de eerste singles van het album. De eerste floreert dankzij de heavy metal-achtige riff, de tweede leunt op de optimistische gitaarsolo en stampende drums. ‘Are you with me?’, vraagt frontman J Mascis in Goin Down. De vraag stellen is hem beantwoorden. Met zo’n begin is het onmogelijk je aandacht op iets anders dan de muziek te richten.
Door het bluesy Be A Part komt zowaar wat sentiment bovendrijven in de doorgaans behoorlijk stoïcijnse rockhelden. ‘I’m broken-hearted’, verzucht Mascis hartverscheurend. Een gevoelige kant van Dinosaur Jr. die niet vaak zichtbaar is, maar zeer veel indruk maakt. Dat doet ook I Walk For Miles, een krachtig nummer dat ook zomaar van een Black Sabbath-album afkomstig had kunnen zijn.
Niet voor het eerst krijgt bassist Lou Barlow in enkele nummers de rol van leadzanger toegewezen. Niks geks als je bedenkt dat hij bij de oprichting van de band aanvankelijk de frontman was. Toch voelt het minder vertrouwd wanneer niet Mascis maar Barlow de microfoon grijpt. Het akoestische Love Is… en met name Left/Right zijn allesbehalve slechte nummers, maar vallen juist door de plots opvallend harmonieuze zang behoorlijk uit de toon.
Natuurlijk, Give A Glimpse Of What Yer Not is geen achtste wereldwonder. Maar het blijft indrukwekkend dat het de vijftigers wederom niet lukt om ondermaats te presteren. Dinosaur Jr. heeft nooit de behoefte gehad om iets aan hun muziek te veranderen en waarom zouden ze? De kenmerkende sound van de band blijft zich ook na 31 jaar nog onderscheiden van alles en iedereen. Wie dat na ruim drie decennia nog steeds voor elkaar krijgt, is nog lang niet versleten.
