De drang om per se hitjes te moeten schrijven lijken ze nooit te hebben gehad, die jongens van Elbow. Op vorige albums gingen ze al hun eigen gang, en nu doen ze dat nog steeds. Misschien is dat wel de reden van hun grote succes.
Er is wel iets veranderd in de laatste jaren. Na het uitbrengen van het laatste album The Taking Off And Landing Of Everything is zanger Guy Garvey in het huwelijksbootje gestapt en drummer Richard Jupp heeft na 25 jaar afscheid genomen van de band. Deze verandering is goed te horen. Door de samenwerking met een nieuwe drummer zijn de nummers nu meer opgebouwd rondom loops of pianodeuntjes. Daarnaast hoor je dat er meer gebruik wordt gemaakt van gitaarriffs, in plaats van de liggende akkoorden die op de andere platen goed te horen zijn.
Little Fictions is een plaat met nummers die je mag verwachten van Elbow: het zijn fijne tracks om naar te luisteren, maar toch hangt er een bepaalde sfeer omheen. Een sfeer die je bijna niet kan omschrijven. De muzikaliteit van alle bandleden komt naar voren: in elk nummer hoor je dat iedereen de kans krijgt om op zijn eigen manier een steentje bij te dragen, zonder dat je het gevoel hebt dat het hele album één geheel is.
De eerder uitgebrachte singles Magnificent (She Says), All Disco en Gentle Storm waren leuke voorproefjes voor het album, maar er is één nummer dat heel erg opvalt en ook qua sfeer afwijkt van de rest van deze plaat: K2. Het is een regelrechte aanval op de manier waarop Groot-Brittannië de Brexit ingaat: ‘full of blood, snot and teeth and the glory of no one’. De status van het land wordt volgens Garvey enorm aangetast: ‘I’m from a land with an island status / Makes us think that everyone hates us / Maybe darling they do.’ Ook de wijze waarop de zang door het hele nummer achtervolgd wordt door een echo, waardoor de wanhoop nog groter lijkt. Muzikaal gezien is dit een van de sterkste nummers van het album.
Je kunt zeggen wat je wil, maar Elbow blijft trouw aan zijn eigen stijl en laat zich niet afleiden door wat andere grote bands doen. Veel andere tracks op Little Fictions zouden dan ook zomaar van een van de eerdere albums af kunnen komen. Trust The Sun en All Disco zijn daar enkele voorbeelden van. Daarnaast hebben de heren er nooit een geheim van gemaakt dat Talk Talk een van hun grootste muzikale helden ooit is. Dat komt heel duidelijk naar voren in Firebrand & Angel.
Little Fictions is een album zoals we gewend zijn van Elbow: een album met veel muzikaliteit, veel diversiteit in de nummers en de herkenbare zanglijnen van Guy Garvey maken de plaat heel herkenbaar. Een must-see op de festivals die ze dit jaar aan gaan doen en waar ze met recht tussen de grote headliners genoemd worden.
