Voor liefhebbers van intieme, emotioneel geladen singer-songwriter muziek is 2024 de Hof van Eden. Eerder dit jaar verschenen al boeiende albums van onder meer Iron & Wine, Kacey Musgraves, Lizzy McAlpine, Bill Ryder-Jones, Tom Odell en Nick Cave & The Bad Seeds. Nu halverwege het jaar voegt de Engelse zanger, songwriter, gitarist en producer Fink zich toe aan deze rij.
Fink begon zijn carrière als dj en producer van elektronische muziek. Zijn muzikale interesse verschoof in de loop der jaren richting singer-songwriter muziek. In 2006 bracht hij zijn eerste akoestische album Biscuits For Breakfast uit. Een Engelse recensent merkte op dat “er een wonderbaarlijk intieme rokerigheid zit in Finks benadering van zijn liedjes.” En dat is op zijn nieuwste plaat Beauty In Your Wake niet anders.
What Would You Call Yourself is de overweldigende opener van Beauty In Your Wake. Het lied verkent diepe, introspectieve vragen over identiteit en zelfdefinitie in situaties van isolatie en eenzaamheid. De bijna mantraïsche herhaling van de songtitel creëert een meditatieve sfeer, waardoor je je als luisteraar uitgenodigd voelt om ook na te denken over je identiteit en staat van zijn.
Bijna de gehele plaat is qua arrangementen klein en ingetogen gehouden. Zo ook in het lied Be Forever Like A Curse. De tekst barst uit zijn voegen van de sterke metaforen die het gevoel van leren, vallen, opstaan en de vastberadenheid om ergens een thuis te vinden, symboliseren. ‘I blend right in like oil in water’ is een bijna achteloze zin in de songtekst waarin dit alles samenkomt en waar je al filosoferend genoegzaam in kunt verdwalen.
Follow You Down heeft een wat dreigend sinistere sfeer zonder afstotelijk te worden. De ogenschijnlijk eenvoudige tekst herbergt de beschrijving van iemand die een leidende rol speelt en hoe anderen dit pad van de leider volgen. Het woordgebruik, de structuur en de thematiek van dit nummer doen sterk denken aan de Engelse dichter Gerard Manley Hopkins, hetgeen bewijst dat Fink een verre van doorsnee songwriter is.
Het wiegende ritme van een akoestische gitaar op I Don’t See You As Others Do zorgt voor een moment van rust op Beauty In Your Wake. Maar laat je niet al te veel in de watten leggen door Fink, want hij eist gedurende de gehele plaat op verwachte én onverwachte momenten de aandacht op. Zo ook in dit lied, meer zeggen we er niet over. Luister (en verwonder) vooral zelf.
Het Damien Rice-klinkende So We Find Ourselves is prachtig in sfeer, klank en arrangement. Deze song gaat over een relatie die onverwacht en misschien onwaarschijnlijk is, maar met een sterk vertrouwen in een positieve uitkomst. De reflecties op tijd en verandering zorgen voor een verdiepende en tegelijkertijd optimistische toon. Beauty In Your Wake sluit af met When I Turn This Corner. Op het risico af té grote woorden te gebruiken roepen de reflectieve toon, de introspectieve aard en het muzikale karakter van deze albumafsluiter een gelijksoortige sfeer op als Pink Floyd’s album Dark Side Of The Moon.
Beauty In Your Wake is een hypnotisch dromerige plaat geworden die diep gevoelde levenservaring verwoordt naar existentiële vragen met een sterk filosofisch karakter. De overkoepelende thema’s als verlangen, eenzaamheid en identiteit zorgen driekwartier lang voor een persoonlijke sfeer, waarbij Fink de luisteraar uitnodigt om te reflecteren op zijn of haar eigen ervaringen en emoties. Daar zit hem dan meteen wel de kleine kanttekening die bij Beauty In Your Wake te plaatsen is. De plaat luistert prachtig, maar lijkt af en toe dwingend te zijn om je ertoe te zetten ook zelf retrospectief aan de slag te gaan. Zonder de intenties van Fink in twijfel te trekken of te bagatelliseren, soms wil je als luisteraar gewoon simpelweg kunnen ontspannen en luisteren om vervolgens niets te hoeven. Gelukkig is er dan – als je de woorden iets minder voorrang geeft, in luie stoel gelegen, lampen gedimd, gordijnen dicht – de muziek die tot je komt. Tien aantrekkelijke liedjes lang genieten van de eerder genoemde kenmerkende intieme rokerigheid van Fink. Of zoals Paul de Munnik ooit zong: ‘het is dat ik het roken ben ontwend, anders was dit een mooi moment…’
