Eva Jinek noemde haar een stille sluiper en een diesel die stapje voor stapje steeds populairder is geworden. Hannah Mae probeerde het eerst in het Engels, maar kreeg pas echt succes met Nederlandstalig. Allemaal te danken aan die ene hit: Wat Wil Je Van Mij, die ze opnam met de Vlaamse zanger Metejoor. Een tweede top 10-notering behaalde de 26-jarige zangeres met Waterdicht, gevolgd door een tweede duet met een Belg – MAKSIM – dat ook een hit werd. Gooi er nog een seizoen Beste Zangers – met daarin Mae als een van de deelnemers – bovenop en je realiseert je dat Eva Jinek gelijk had.
Met Rode Draad presenteert de zangeres uit Emmen haar eerste album waarvan ze de tien liedjes grotendeels samen maakte met producersduo The Companions (Stefan van Leijsen & Sasha Rangas) en songwriter Simon Leferink. Aan de sterke titeltrack werkte ook nog Daniël Lohues mee die de zangeres in contact bracht met Ilse DeLange. Zij liet Mae vervolgens een contract liet tekenen bij haar platenlabel Spark Records.
Van de eerste tot laatste seconden die Rode Draad rijk is, laat Mae je genieten. Elk liedje is het waard om meerdere keren gehoord te worden. Tenminste, als je een zwak hebt voor commerciële Nederpop en van niet-al-teveel-hoeven-nadenken-muziek houdt. De Kerkstraat, Wat Wil Je Van Mij, Zonder, Ik Wil Dat Je Liegt, Deze Plek en Rode Draad zijn lekkere radiogevoelige hit-uitschieters. Als Jij Me Nu Kon Zien, Waterdicht, Rookgordijn en Je Kleine Meisje de wat meer rustige en gevoelige liedjes die met vleugen van folk en country doen denken aan Ilse DeLange, maar dan lekker in het Nederlands.
Verdriet, twijfels, onzekerheden, keuzestress en de verwachtingen van anderen zijn onderwerpen die Mae in haar songs centraal laat staan. Daarnaast brengt ze ode’s aan haar ouders via Waterdicht en Je Kleine Meisje en overleden oma’s via Als Jij Me Nu Kon Zien. Allemaal heel puur, mierzoet en recht uit het hart. Wereldschokkend klinkt het allemaal niet, maar goed in elkaar zitten, dat doet het wel. Hierdoor fietst de zangeres met een fijn gevoel je muzikale brein in en gaat er niet snel uit.
En echte tranentrekker die je kippenvel geeft tot op het bot is voor een tweede album zeker een must, maar dat moest vast geen moeilijke opgave zijn. Tien liedjes en een kleine dertig minuten aan afspeeltijd is waar je het voorlopig ‘mae’ moet doen. Nu maar hopen dat inspiratie voor nieuw werk komt als water, dan hoeft er op die tweede plaat niet al te lang gewacht te worden.
Een interview met Hannah Mae vind je hier.
