Jamai – Genoeg Te Doen

Waardering

6

Als puber was de liefde voor muziek veel groter dan zijn carrière op de middelbare school. Een musicalopleiding, dat was de droom. Jamai Loman was gek op producties als Miss Saigon en Les Misérables en wilde niets liever dan zelf op de planken staan. De slechte cijfers op school logen er helaas niet om: er was nog ‘genoeg te doen’, tenminste: zo dacht zijn moeder erover. Toen ze de oproep voor de audities van Idols op tv voorbij zag komen, besloot ze om haar 16-jarige zoon stiekem op te geven. ‘De jury maakt hem straks waarschijnlijk helemaal af en dan zal hij wel inzien dat hij toch echt eerst zijn school moet afmaken’ dacht ze. Tja, en toen liep het allemaal even anders. Jamai won het programma en werd in één klap gebombardeerd tot het nieuwste idool van Nederland. Zijn eerste single Step Right Up groeide uit tot één van de beste verkopende singles in onze geschiedenis en de vele optredens brachten hem van hot naar her.

Het succes was groot maar de droom om in musicals te spelen was, ondanks het popster-bestaan, niet weggegaan. Uiteindelijk gebruikte Jamai Idols als springplank en speelde hij vervolgens in producties als Hello Dolly, Jesus Christ Superstar, The Wiz en Urinetown. Daarnaast nam hij verschillende presentatieklussen op televisie aan om zo zijn horizon nog meer te verbreden. Muziek maken verdween dus totaal naar de achtergrond en dan ben je ineens vijftien jaar verder. Nu is er eindelijk weer tijd voor nieuwe liedjes. Liedjes waaraan de nu 31-jarige Loman zelf heeft meegeschreven en allemaal gewoon lekker in het Nederlands.

Genoeg Te Doen, dat is de titel van dit nieuwe album. Met een aantal flinke uitspraken in de media de afgelopen weken werd de release nog even extra aangedikt. Zo gaf Jamai aan helemaal klaar te zijn met Idols, werd Step Right Up regelrecht van zijn repertoire geschrapt, vertelde hij dat de vriendschap met Jim Bakkum tot het verleden behoort en schrok hij van de ophef die hij kreeg omdat de songteksten van dit album over zouden komen als ‘heteroseksueel’ terwijl hij toch echt op mannen valt. ‘Ik was bang dat ik in een bepaalde hoek zou worden gezet als ik wèl in de hij-vorm zou schrijven. Dat wil ik niet. Ik ben muzikant, geen activist’ was zijn reactie.

Oké, dan laten we die songteksten nu maar even voor wat ze zijn en beoordelen we het album op zijn geluid en kwaliteit. Met titels als Geen Tijd, Ik Sta Klaar, Liefhebbers, Blijf, Verlangen en Bodem Van Mijn Glas laat Jamai een volwassen indruk achter. We horen duidelijk dat hij veel tijd, passie, liefde en energie in zijn ‘nieuwe kindjes’ gestoken heeft. Hier en daar krijg je het gevoel dat Loman een soort John Ewbank-achtige weg bewandelt, want een groot deel van de nummers hadden – wat ons betreft – ook met gemak door Marco Borsato ingezongen kunnen worden. Terwijl Marco al vaak braaf van kleur is, doet Jamai daar op dit album nog een schepje bovenop. Hij blijft netjes tussen de lijntjes kleuren en durft op muzikaal gebied niet echt over de grenzen te stappen.

Het album kent zeker wel een aantal mooie liedjes, maar het is gewoon jammer dat de titeltrack Genoeg Te Doen de enige uitschieter is op een plaat met een speelduur van 37 minuten. De muzikale comeback na zoveel jaar, de zelf geschreven teksten en melodieën: daarmee weet Jamai de pluspunten binnen te halen, maar we missen gewoon net dat beetje pit. De keuze om voor een nieuwe sound te gaan lijkt eigenlijk altijd goed, maar kijken we naar Jamai’s nieuwe muzikale koers, dan zeggen we gewoon heel eerlijk: er is nog ‘genoeg te doen’.