Hoewel opgegroeid op een boerderij in het landelijke Virginia, speelt Lael Neale’s vierde album Altogether Stranger zich af in haar woonplaats, de drukke metropool Los Angeles. Als iemand het stadsleven wist vast te leggen, was het Lou Reed. En op sommige nummers kun je moeiteloos de stem van Reed horen. Of zijn gitaar. All Good Things Will Come To Pass is een mooi voorbeeld. Neale’s stem is licht van toon en enigszins opbeurend, maar denk de donkere mompelende stem erbij en het nummer had moeiteloos op een Lou Reed-album kunnen staan.
Dat geldt niet voor openingstrack Wild Waters en Down On The Freeway. Nummers met elektropop-elementen, maar toch regelrechte indiepopnummers met handgeklap dan wel cymbalgetik, en uiteraard het typerende lo-fi stemgeluid van Neale. Lo-fi, DIY, Neale is er gek op. Ze snapt dat de meest artiesten in de “streaming-mal” willen passen om de boot niet te missen. Zelf is ze niet veel anders, maar kleine oneffenheden en foutjes maken het leven leuker en de muziek interessanter.
Over de drukte van L.A. zingt ze treffend op Sleep Through The Long Night: ‘My mind is a jungle of sirens and stoplights / The traffic is static, No station to heaven / Im heavy as plastic, In the belly Atlantic.‘
Het ingetogen gezongen Tell Me How To Be Here kan als het hoogtepunt van Altogether Stranger worden beschouwd. Slechts begeleid door een akoestische gitaar en een repeterend geluid dat van hoog naar laag gaat, heeft het een onmiskenbaar jaren zestig-vibe. Richting het einde voegen zich daar rinkelendebelletjesgeluiden bij, die de track een hypnotiserende lading geven. Qua instrumenten is het overigens een beetje raden omdat Leale veelvuldig gebruik maak van een ’omnichord’, zeg maar een synthesizer avant-la-lettre waar allerei geluiden uit te halen zijn.
Heerlijk old-school is ook New Ages, met een gitaar en orgel zo weggelopen uit een Velvet Underground-album.
Zonder de lichte stem van Leale was Altogether Stranger zowaar een zwaarmoedige plaat geworden. Het resultaat is echter rijk en vol details, en al dan niet bewust een ode aan haar muzikale roots.
Op 19 mei treedt Lael Neale op in de Doka in Amsterdam
