Lenny Kuhr is terug van nooit echt weggeweest. De vrouw die in 1969 (ja mensen, 53 jaar geleden) het Songfestival won voor Nederland, heeft een album uitgebracht waarvoor ze samenwerkte met onder andere Spinvis en Stef Bos.
‘Ik ken mezelf iets tegoed ben ik bang/Heb gewacht/Veel te vaak/Veel te lang/Ik vond mijn pad/Zou nog dit/Zou nog dat/En opeens was het laat’, zingt ze op de openingstrack In Mijn Boek. Maar het is niet te laat. Op 71-jarige leeftijd brengt ze een album uit dat een stapje van het kleinkunstpodium maakt in de richting van de popmuziek. Dat meldt tenminste de platenmaatschappij. Effectief zijn het toch nog wel echt theaterliedjes, met een uitstapje naar nederpop, met een sausje Frank Boeijen, maar ook snufjes Franse chansons. In Mijn Boek is een erg leuke track trouwens, want daarin bezingt ze wat er in haar biografie zou staan: ‘Acteurs komen op en gaan weer af.’
De track Nog Steeds Een Troubadour is natuurlijk een verwijzing naar haar grote hit De Troubadour. ‘Ik zoek nog altijd naar een lied/Ik zoek nog altijd naar de woorden/Ik zoek nog altijd naar een lied/Voor wat ik voel en wat ik zie.’ Het klopt helemaal bij deze bijzondere artieste, die in coronatijd op een hoogwerker met een gitaar haar liedjes stond te zingen voor het balkon van verzorgingshuizen. Toch schreef ze dit lied niet zelf, maar Stef Bos schreef het voor haar. Lichtjes stipt hij aan dat ze soms niet zichtbaar was, en dat ze niet van de showbizzdealtjes was. ‘Ik wil een licht zijn in de tijd/Tussen haat en nijd/Want we gaan allemaal voorbij/Alleen de liefde blijft/En ik geloof ik wat ontroerd/Ik ben nog steeds een troubadour’, is volgens Kuhr niet iets wat ze over zichzelf zou kunnen schrijven. Maar het klopt wel.
Hoe Ik Weet Dat Je Er Bent doet denken aan Frederique Spigt en is minder theatraal. Haar stem is licht, en het beeld is echt heerlijk voor een zondag in de herfst. ‘Noem het zondag/Noem het maandag/Goed of slecht/Het gaat voorbij’, zingt Kuhr. Lenny Kuhr is een plaat vol wijsheden en lichtpuntjes. ‘Al wat is/Is dit moment/Hoe je kijkt/En hoe ik weet dat je er bent” bijvoorbeeld. Net zoals de songtitel Het Komt Zoals het Komt.
In het laatste liedje van het album, Sarah, keren we weer even terug naar de biografie van Lenny Kuhr. Ze gaat in vogelvlucht door haar leven. Van het 16-jarige meisje naar de moeder aan het strand, en naar de 40-jarige die de wereld over reisde. ‘Nu ik niet meer ben/De 40-er van toen/Die zeeën ging bevaren/Ja ik ging het werkelijk doen/Niet zonder gevaren/Een barre ruige tocht/En wat ik heb gevonden/Is anders dan ik zocht.’ Vandaar stapt ze naar het nu: ‘Nu ben ik wel een oma/En in een ander leven/Speel ik met kinderen in Tel Aviv.’ Het is een prachtig liedje, van een bijzonder mens, met altijd weer die herkenbare, bijzondere stem.
