‘Waar is de rockmuziek op de radio gebleven?’ Josh Device, Jules Galli en Trev Lukather liepen alle drie met die vraag rond en besloten daarom de handen ineen te slaan. Met hun band LEVARA hoopt het internationale drietal ook direct een antwoord te kunnen bieden: toegankelijke rock die door een breed publiek wordt omarmd.
LEVARA is een bont gezelschap. De Britse drummer Josh Devine tourde jarenlang de wereld rond met One Direction. De Franse zanger Jules Galli richtte zich vooral op de hoek van r&b, soul, reggae en funk. En gitarist Trev Lukather – zoon van Toto-gitarist Steve Lukather – scharrelde in diverse muziekhoeken de kost bij elkaar: van sessiemuzikant op hardrockalbums tot bijdrages aan EDM-act What So Not. Het lot bracht het trio in Los Angeles bij elkaar. Door hun gezamenlijke liefde voor classic rock, leken de drie voorbestemd om een band te vormen en zie daar: debuutalbum LEVARA is de confetti om die samenwerking extra feestelijk te maken.
LEVARA was in aanloop naar de titelloze debuutplaat bijzonder scheutig met singles. Het verwachtingsmanagement richting LEVARA was vanaf debuutsingle Heaven Knows volledig onder controle: gelikte rock waarin het drietal het commerciële niet schuwt. Niet te ingewikkelde teksten, niet te stevig, maar wel bijzonder aanstekelijk en verslavend.
De missie om rockmuziek terug op de radio te krijgen, heeft onvermijdelijk invloed op de sound van de band. De scheurende gitaren en stevige drumpartijen worden op LEVARA fors overgoten met een glanzende poplaag. Je bent een zoon van een Toto-bandlid of je bent het niet. Soms glibbert een nummer daardoor volledig uit de bocht (Allow of No One Above You). Soms hikt een nummer tegen die grens aan (het aanvaardbare, maar wel erg simplistische Ordinary). En soms krijg je er gewoon uitstekende rocknummers voor terug. Automatic en Can’t Get Over rusten allebei volledig op het refrein, maar deze houdt de boel tweemaal stevig overeind.
LEVARA heeft hoorbaar gevoel voor melodie. Je kunt het te poppy, te glad of te simpel vinden: écht slecht wordt het over het algemeen niet. Ever Enough is een ijzersterke track met een fijne bijdrage van zanger Galli, die zijn rol als rockzanger met verve speelt (met de hoge noot in Just A Man als ultieme Proeve van bekwaamheid). Het meest opvallende aan Chameleon is toch wel de verrassingsact die subtiel te horen is in de backing vocals. Niemand minder dan voormalig Journey-zanger Steve Perry maakt zijn opwachting om het trio te ondersteunen. Toch handig om via vaderlief je connecties te hebben.
Met het titelloze debuutalbum weet LEVARA een prima eerste stap te zetten om rockmuziek terug te krijgen op de radio. De échte knaller ontbreekt, maar de band maakt duidelijk dat dit wel in het vat zit. Wie op zoek is naar rockmuziek met diepgang kan LEVARA moeiteloos links laten liggen. De heren beheersen hun vak, maar blijven aan de oppervlakte en zullen al helemaal niet de Nobelprijs voor Literatuur winnen. Maar wie zichzelf in de ongecompliceerde modus weet te krijgen, zal die playknop stiekem toch keer op keer indrukken.
