In 2013 was hij te horen op 3 van de grootste hits van dat jaar. Met Daft Punk maakte hij natuurlijk ‘Get Lucky’. En het was meer dan geluk want al snel volgde de samenwerking met Robin Thicke voor ‘Blurred Lines’. En de derde klapper was zijn plaat ‘Happy’. En nu is er na die soloplaat ook het 2e solo album van Pharrell uitgekomen, genaamd GIRL. Zoals hij het zelf noemt, een ode aan alle vrouwen.
En op dit (pas) 2e eigen album gaat Pharrell verder waar hij in 2013 mee startte… prettige pop maken met een disco gevoel. Het wordt niet echt spannend maar het klinkt allemaal erg lekker! Is het dan een super goed album? Nee dat nou ook weer niet, want van super producer Pharrell Williams verwacht je nou eenmaal meer dan van de meeste artiesten.
Het album begint met een portie strijkers voordat de track ‘Marilyn Monroe’ los komt. Fijne baslijn en een catchy refrein zorgen er gegarandeerd voor dat het een hit wordt. Wat daarna volgt is ‘Brand New’. Een duet met Justin Timberlake, inclusief blazers ensemble. Ook nu kan je weer niet stil zitten. ‘Hunter’ en ‘Gush’ zijn wat meer relaxte songs… Leun lekker achterover en geniet.
En dan staat er als 5e track de titelsong van animatiefilm Despicable Me 2 op, waar hij een Oscar nominatie voor kreeg (maar het beeldje niet won). ‘Happy’ is nog steeds een plaat waar je happy van wordt en blijft. Jammer dat die Oscar aan zijn neus voorbij ging. Track 6 is een stoei partijtje met Miley Cyrus, die je ergens halverwege voorbij hoort komen in ‘Come Get It Baby’.
Op 7 staat de 2e plaat die op 3 maart werd uitgebracht als de nieuwe singel. Gust Of Wind is een samenwerking met Daft Punk, waarmee hij vorig jaar natuurlijk de megahit ‘Get Lucky’ maakte. Ik verwacht niet dat dit nummer ook zo’n groot succes wordt.
‘Lost Queen’ begint met een tribal sound die we kennen van Paul Simon op het album ‘The Rhythm Of The Saints’ uit 1990. Een mooie ballad, dat is het wel.
De nummer 9 op het album heet ‘Know Who You Are’ en is een duet met Alicia Keys. Het reggaeritme doet denken aan de tijd van Bob Marley. Het meest relaxte nummer op het hele album, waarbij je je waant in warmere oorden… heerlijk hoor.
En dan de laatste track op het album alweer. ‘It Girl’ brengt je weer terug naar dat fijne discogeluid. Goede afsluiter van dit prettige album.
Conclusie: Pharrell doet waar hij goed in is, en dat een heel album lang. Misschien had ik er nog wat meer van verwacht, maar hij lost op veel fronten wederom zijn belofte in. Deze blijft voorlopig meedraaien in de platencollectie!
