Vanaf 1998 stuurt het elfkoppige Berlijnse gezelschap Seeed een bonte mix van Duitse hiphop vermengd met dancehall- en reggaeritmes de wereld in. Het betreft dan vooral de Duitstalige wereld, in Nederland is Seeed nog steeds niet echt doorgebroken. Terwijl in Duitsland hun tournees steevast maanden van tevoren stijf zijn uitverkocht, is in Nederland het vooral de leadzanger Peter Fox die met zijn megahit Haus am See uit 2009 enige bekendheid geniet. Na zeven jaren stilte, los van continu toeren, heeft hun vijfde studioalbum Bam Bam het licht gezien. Op Bam Bam heeft Seeed enkele gastartiesten ingeschakeld, zoals Trettman, Dreichkind en Salsa 359. Het is tevens het eerste album zonder het in 2018 overleden bandlid Demba Nabé. Als tienkoppige band lijkt er echter weinig veranderd in de vertrouwde, flink bassende muzikale mix.
Voorafgaand aan de albumrelease heeft Seeed drie singles gedropt. Dit zijn ook gelijk de drie nummers waar het album mee opent. Ticket start rustig, in goede hiphop traditie wordt de bandnaam duidelijk gemaakt; ‘This is Seeed, Yo!’. Hierna wordt het tempo iets opgeschroefd en dendert een stevige bas het nummer binnen. De rest van de lyrics zijn in onvervalst Duits en onweerstaanbaar funky gezongen. Lass Sie Gehn laat een stevige reggae/dub beat op de luisteraar los. De blazers accentueren in goede Jamaicaanse traditie de zang. Bij de derde track, G€ld, barst de onweerstaanbare dancehall waar Seeed patent op heeft in volle hevigheid los. Geen dansvloer blijft leeg bij deze track over de verderfelijkheid van geld. De bijbehorende videoclip is ook zeer de moeite waard en geeft een mooi inkijkje in de humor van Seeed.
Het tempo wordt in Immer Bei Dir weer wat teruggedraaid. Het ritme van deze ‘love song’ is een golvende kruising tussen diepe dubbassen en lovers rock. Hierop volgt het wat meer militant en staccato gezongen Lass Das Licht An. De track is wederom gedrenkt in diepe bassen en voorzien van spannende geluidseffecten. Het tempo blijft de volgende tracks wat lager, met als uitzondering van Love & Courvoisier: een uptempo, vrolijk dancehall nummer. Meeslepende ritmes van de drums en bas, terwijl de blazers het toefje op de muzikale slagroom verzorgen.
No More Drama (Alles Pech Verbraucht) heeft een zanglijn die sterk lijkt op het eerder genoemde Haus am See, alleen dan met een sneller, wat huppelend ritme. Met de wat gedragen ballade What a Day wordt het album afgesloten. Het is tevens het enige volledig Engelstalige nummer. Althans, als je de eerste zin het het intro niet meetelt: ‘Ey, hör auf!’. Het betreft hier een liefdeslied met welhaast Frank Sinatra-achtige trekken. Zo zet Seeed je op het laatste moment nog even op het verkeerde been. Meesterlijk.
Bam Bam is een uitstekend album. Liefhebbers van Seeed komen volledig aan hun trekken, terwijl het album voldoende potentie heeft om een nieuw publiek te trekken. In het huidige muzieklandschap moet de combinatie van hiphop, reggae, dancehall toch goed aansluiten bij de Nederlandse hiphop scene. De midtempo tracks overheersen op dit album, maar deze zijn dan wel weer voorzien van bassen die moeiteloos de conussen uit je speakers blazen. Feestmuziek voor een relaxte party, of een voor genoeglijk avondje in de coffeeshop. En er valt voor de goede, Duitstalige, verstaander ook tekstueel voldoende te genieten. Enige nadeel is dat het album na 33 minuten afgelopen is, lang leve de repeatknop!
