Bij muziek van Sivert Høyem zal je niet heel snel verrast worden. Als sinds zijn Madrugada-tijd zijn het sterke melancholische songs die de platen van de Noor sieren. Op zijn ep Roses of Neurosis is dat niet anders.
De voorbije jaren deed Høyem het voor zijn doen rustig aan. Waar er normaliter elke twee jaar een nieuw album verscheen, ging hij na 2016 even met een productiehiatus. Zijn terugkeer na vijf jaar komt nog niet met een volwaardige plaat. Roses of Neurosis wordt gevormd door vijf nummers die hij in alle rust in elkaar heeft kunnen zetten. Neem de leadsingle Run Away. Die lag al een paar jaar op de plank rustig te wachten tot Høyem weer eens een plaat zou uitbrengen. De begeleidingsband en de stem van Høyem treffen elkaar hier in een perfecte harmonie.
De melancholiek viert vooral hoogtij op de eerste twee tracks Safe Return en Run Away. Daaraan kan je ook gelijk afmeten dat dat het specialisme van het huis is. Voor zowel Archduke als Devotional geldt dat je geduld op de proef wordt gesteld. Bij beide nummers meandert de muziek wat doelloos in het rond. Het interessante aspect aan Archduke is het countryachtige gitaarspel, maar er mist lange tijd een extra verdieping in de song. Juist wanneer het interessant lijkt te worden, zit het nummer erop. Devotional is nog wat dweperiger, waardoor het – ondanks de mooie lyrics – een wat slap nummer is. Qua liefdesliedjes is de meest poppy track van vijf – Queen Of My Heart – dan een beter geslaagde song, al zijn de teksten van Høyem hier iets te zoetsappig.
Zijn break heeft er niet toe geleid dat Høyem het roer heeft omgegooid. De sterke wapens van oudsher zijn ook de sterke wapens op Roses of Neurosis. Die zouden naar verhouding nog wat vaker mogen worden ingezet, want dan wordt zo’n ep pas echt schitterend.
Roses Of Neurosis verschijnt op 12 februari
