Snelle is een vreemde eend in de hiphopbijt. Hij is de gevoelige jongen en stoere rapper in één en van dat imago maakt hij op zijn debuutalbum Vierentwintig gretig gebruik. Maar dat zorgt helaas wel voor een inhoudelijk wat onsamenhangende plaat.
Sinds zijn 101Barz-sessie in januari 2018 is de carrière van Lars Bos uit Gorssel in een stroomversnelling geraakt. Wat volgde waren miljoenen views op die bewuste sessie, nog meer sessies, meerdere hits, EP’s, een bomvolle zomertour, een eigen label en nu dan eindelijk zijn debuutalbum Vierentwintig (tevens zijn huidige leeftijd). Op de veertien tracks tellende plaat horen we de eerder uitgebrachte hits Plankgas, Reünie en Lippenstift. Featurings staan op naam van onder meer Hef, Kraantje Pappie, Emms en ook Marco Borsato.
‘Het is te laat/Het is gebeurd/Ik mis je adem en je geur/In de avond als ik thuiskom’, zingt de door autotune ondersteunde Snelle op Voor Je Deur. Dergelijke kwetsbare liedjes komen vaker terug op Vierentwintig. Snelle laat zich veelal van zijn gevoelige kant horen en daarmee zal hij ongetwijfeld de harten van de luisteraar stelen. Hij mikt op het herkenbare; thema’s als twijfel, liefde en vriendschap komen veelvuldig op het album naar voren. Zelfverzekerder komt hij voor de dag op uitschieter Kapitein: ’Fast life, best nice, wil het nu en destijds, dezelfde aanvoerder in een andere wedstrijd.’ Ook op tracks als Op Zoek Naar Life en Vaarwater wordt uitvoerig ge-brag-n-boast.
Het roept de vraag op wie Snelle nu eigenlijk is: de ideale schoonzoon of de met bars strooiende MC? Maar eigenlijk pareert hij die vraag zelf al op het eerder genoemde Kapitein: ‘Want de kids én streets willen Snelle horen’. Snelle is een kundige liedjesschrijver en daarnaast zeer vaardige rapper. Het wordt nog interessant welke weg hij de komende tijd zal inslaan, maar dat we hier te maken hebben met een blijvertje, staat in de sterren geschreven.
