De in Suriname geboren Steffen Morrison is al zijn hele leven geïnspireerd door soulmuziek, aangevuld met rock van The Rolling Stones en Lou Reed. Bij het grote publiek speelde hij zich vanaf 2016 in de kijker door onder meer deelname aan The Voice of Holland. Zijn album Movin On uit 2018 werd goed ontvangen en zorgde voor steeds meer airplay en televisieoptredens. Zijn diepe soulstem slingert je gelijk terug naar de jaren zeventig en roept herinneringen op aan het werk van artiesten als Teddy Pendergrass en Donny Hathaway. Zijn nieuwe album Soul Revolution straalt eenzelfde 70s-soulgevoel uit. Een mooie mix van uptempo tracks, afgewisseld met midtempo ballads.
Het album opent met drie tracks die reeds als single zijn verschenen: Soul Revolution, You’ve Been Hit By A Butterfly en Old Fashioned. Met Soul Revolution start Morrison gelijk met een catchy en opzwepende track. Fraaie blazers, een stevige beat en Morrison die zich helemaal geeft. Probeer daar maar eens stil bij te blijven zitten. Hoewel op You’ve Been Hit By A Butterfly het tempo wat naar beneden wordt geschroefd, houden hier een volle bas en een funky drum de luisteraar goed bij de les. De track bevat wederom fraaie soulvolle uithalen qua zang en fijn pianospel. De productie is van hoog niveau, zodat zowel de stem van Morrison als de individuele instrumenten volledig tot hun recht komen. Pas met Old Fashioned neemt Morrison gas terug.
In Can’t Stop Loving You (What Your Still Loves) zoekt Morrison het randje van zijn stem wat meer op. Het is daarmee een wat rauwer soulnummer, ondanks de relaxte muzikale begeleiding. Deze rauwheid weet hij in het volgende nummer Hold On Lovers behoorlijk vast te houden. De zang, en dan vooral de uithalen, doen in deze track een beetje denken aan de jarentachtigpop van Huey Lewis and The News. En dit zet zich in de volgende twee nummers voort: zowel Handful als Where I Wanna Be zijn meer pop dan soul,hoewel het natuurlijk wel erg soulvol blijft. Tekstueel is het liefde wat de klok slaat, ondersteund door zwoele koortjes. In Let Us Not Wait Too Long, de afsluiter van het album, keert Morrison weer terug naar 70s-soul van het begin van de plaat.
Met Soul Revolution heeft Morrison een zeer aansprekend album neergezet, iedere track lijkt gemaakt voor de radio. De stevige nummers knallen met veel energie uit de speakers en Morrison gaat volle kracht vooruit. Op de rustigere nummers dipt Morrison zijn stem in de smooth soul uit de vroege jaren tachtig. De sound heeft in beide gevallen immer een nostalgisch tintje. Het is een erg goed, afgewogen geproduceerd album, waar de stem van Morrison krachtig in door klinkt. De muziek heeft een fraaie klankkleur en de stem van Morrison is meer dan aangenaam om naar te luisteren. De zanger heeft een prima album afgeleverd, waarop soul en pop een goed huwelijk hebben gesloten.
