The Wytches hebben hun vijfde album Talking Machine live en analoog opgenomen in een studio, als een soort statement tegen steriele producties. Het klinkt dan ook verre van gepolijst, alsof het een opname is van een optreden in een lokaal Brightons jeugdhonk waar vijftig zwetende mensen in kunnen en het naar bier, sigaretten en lauwe koffie ruikt.
Op openingstrack Talking Machine pak je automatisch de luchtgitaar er al bij en ook Black Ice klinkt alsof we terug zijn bij de psychedelische surfrocksound van de bands overtuigende debuut Annabel Dream Reader uit 2014. De videoclip waarin Japanse martial art scenes vermengd worden met wazige en dubbele beelden van de band versterkt dit gevoel alleen. Maar The Wytches blijven hier niet comfortabel in hangen. De band heeft er op Talking Machine voor gekozen om na het knallende begin wat gas terug en zich te richten op meer mid-tempo rocknummers, zoals Perform en Romance, en zelfs te eindigen met enkele regelrechte ballads.
Een enkele akoestische track hoorde altijd al tot de vaste inventaris van The Wytches. Meestal als melancholische afsluiter maar op Talking Machine is er meer ruimte voor gecreëerd en dat geeft zanger, gitarist en frontman Kristian Bell de kans zijn geweldige licht raspende stem te etaleren. Track Is The World Too Old had ook op Nirvana Unplugged kunnen staan. Bell laat op deze plaat wederom horen een geweldige liedjesschrijver te zijn.
Violen ondersteunen Bell op het tere Don’t Make It For Me waarin hij zingt dat hij een moeilijke beslissing moet maken in een relatie en smeekt ‘but please don’t make it for me’.
En dan is er nog de wonderschone afsluiter Romance 2, de semi-akoestische versie van Romance. Piano, viool, maar ook een licht dreigende gitaar; je kunt alleen maar ademloos luisteren. Voor een rockband weten The Wytches heel goed een gevoelige snaar te raken. Een band gezegend met zo een diverse sound en een stem die vooral op de rustigere tracks volledig tot bloei komt verdient veel meer aandacht.
De vraag die rest is of het wellicht een klein beetje jammer is dat de productie behoorlijk lofi is gehouden, want in potentie is dit een van de bands beste platen. Het is een vraag die moeilijk te beantwoorden is tot er een eventuele remix versie uitgebracht wordt.
Op 16 oktober 2024 vierde de band het 10-jarig jubileum van Annabel Dream Reader in het Eindhovense Stroomhuis. Een dag ging het pand jammerlijk in vlammen op. Het is te hopen dat Merleyn in Nijmegen na 14 november ongeschonden blijft.
