Toen Tim Knol in 2018 zijn album Cut The Wire uitbracht, was muziek voor hem vooral een manier om een portie tegenvallers van zich af te schrijven. Geen beter medicijn. Maar nu gaat het beter met Knol. Lichtjaren beter zelfs. En ook vanuit het optimisme blijkt de singer-songwriter in staat tot het creëren van prachtige luisterliedjes, zo blijkt uit het nieuwe album Lightyears Better.
Met een meer dan uitstekende band aan zijn zijde, komen de songwriterkwaliteiten van Knol alleen maar beter tot zijn recht op Lightyears Better. In zijn teksten durft Knol als vanouds persoonlijke inzichten te delen, reflecties her en der. Over het nu, het verleden en wat komen gaat. Over liefde, over troost, over hoop. Muzikaal gezien zoeken Knol en zijn muzikanten over de volle breedte van de rootsmuziek naar inspiratie.
Hoewel pure vrolijkheid ontbreekt op Lightyears Better, is het glas op de plaat meer dan halfvol. Daarbij komt de persoonlijke metamorfose van Knol regelmatig naar boven. Leadsingle Whole New Light bezingt de nieuwe levensstijl van Knol, die zijn tankstationsnacks en feeststappers op dwingend advies van de dokter verving door snoeptomaatjes en wandelschoenen. Ook titel- en openingstrack Lightyears Better heeft dat voor-en-na-karakter. ‘You know I’ve had my fun/But now I’m lightyears better’, klinkt het opgeklaard.
Heerlijk is The Lone Mile, met het fraaie gitaarspel en zang à la Tom Petty. You Don’t Wanna Miss The Show teert weer op de mondharmonica, de pedal steel en het hogere tempo. De pure countrytrack heeft een zekere lichtverteerbaarheid die het aangenaam toeven maakt. Maar ook als er wat meer emotie om de hoek komt kijken, is het watertanden. Whole Lotta Sadness in Your Smile laat de positiviteit even voor wat het is, maar moet vooral troost bieden. ‘I’m here for you like you were there for me.’ Een luisterend oor is voor iedereen in mindere tijden van het grootste belang en Knol biedt dit voor ieder die daarnaar op zoek is aan.
Knol zit hoorbaar in de beste fase van zijn carrière. Moeiteloos poneert de singer-songwriter zijn vakkundig gecomponeerde nummers. Het ontspannen Blind Lemon met zijn sterke gitaarsolo, het a-typische I Think I Know en het rijkgevulde Slow Ride, waarin veel te ontdekken is.
Waar je vier jaar geleden vooral een troostende arm om de immer sympathieke Knol wilde slaan, wil je na Lightyears Better het liefst aan de hand van Knol mee op pad. Rugtasje met lekkers mee en het avontuur tegemoet. En tegelijk het optimisme inademen. Meeprofiteren van de prettig ruisende wind in de Knolliaanse zeilen. Op het album geeft Knol een masterclass oprechte en stijlvolle liedjes schrijven, met een collectie tracks die nog niet eerder zo kwalitatief consistent was.
