AM Gold is het negende studioalbum van de Californische band Train, het kerstalbum en Led Zeppelin-coveralbum buiten beschouwing gelaten. Zanger Pat Monahan is sinds 2017 het enige overgebleven bandlid van de formatie die in 2001 een wereldhit scoorde met Drops Of Jupiter. Een emotioneel beladen lied over de moeder van Monahan die in 1999 op jonge leeftijd overleed aan kanker. In de daarop volgende jaren scoorde Train met enige regelmaat nog hits, maar het succes uit 2001 werd niet meer geëvenaard. Zo bracht het meest recente album, A Girl, A Bottle, A Boat uit 2017, slechts $ 53.000 op in Amerika. AM Gold zal daar weinig verandering in aanbrengen en al zeker niet in goud, toch heeft het – onder voorwaarden – een eigen charme.
Eerst een kleine stap in het verleden: in 1961 werd in Amerika het bedrijf Time Life opgericht. Time Life richtte zich in eerste instantie op de verkoop van boeken, maar voegde daar al snel de verkoop van geluidsdragers aan toe. In 1990 begon Time Life met de verkoop van de muziekreeks “Super Hits”. Via televisiecommercials die veelvuldig in de late uren van de nacht of in het vroege ochtendgloren te zien waren, werden lp’s, cd’s en cassettes aan de man gebracht met hits uit de jaren ’60 en ’70. Onder andere voormalig MTV-presentator en zanger Paul King (Love and Pride), was in deze reclames te zien als verkoper. De reeks “Super Hits” bestaat inmiddels uit 35 delen, waarvan de meest recente vorig jaar verscheen. In 1995 werd de naam van de reeks echter veranderd en gaat deze sindsdien door het leven als “AM Gold”. Zie daar de inspiratie voor de albumtitel en -opener van Train.
De track AM Gold werd in februari gelanceerd en volgt een Train-traditie van songs als Drive By uit 2012: uptempo, veel strijkers, vrolijkmakend. ‘Love don’t come in stereo, baby you are AM Gold/You’re a hit, you know.’ Hierin verwijst Monahan direct naar de muziekreeks van Time Life. Leuk gevonden, maar helaas blijft het daarbij, want in de resterende 10 songs van dit album wordt geen enkele keer meer gerefereerd aan de reeks. Dat Train een band is die inmiddels uit zeven personen bestaat, biedt mogelijkheden. En die worden in Ain’t No Easy Way – het sterkste nummer op deze plaat – op Eagles-achtige manier benut met prima harmonieuze samenzang en een sterk arrangement. Wat verder opvalt is dat Train voor een meer soulvol geluid gekozen heeft. Op tracks als Running Back (Trying To Talk To You) en Bettin’ On Me pakt dat goed en sfeervol uit, al is het soms lastig te horen of je nu luistert naar Train, Maroon 5 of Gavin DeGraw.
Er is echter een groter struikelblok te overwinnen en dat is de schrijfkwaliteit van Pat Monahan. Meerdere songs, waaronder Amber Light, volgen het wel zeer eenvoudige rijmschema AAAA. Voorbeeld uit Amber Light: ‘…summernight/ …allright/ …stars at night/ …out of sight.’ Het rijmt, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Een Nederlands eerstejaars middelbaarscholier met een beetje ambitie schrijft op Sinterklaasavond betere gedichten, in het Engels!
Over gedichten gesproken; de Nederlandse dichteres Judith Herzberg schreef ooit: “Mij vrolijkt het als bij de boerderij waar deze trein voorbij rijdt, vijf blauwe overalls te drogen hangen aan een lijn”. Wie verlangt naar dergelijke beeldspraken en diepere lagen van betekenis op AM Gold komt bedrogen uit. De bijna kinderlijk eenvoudige, tot in den treure uitgeklede rijmschema’s gevuld met oppervlakkig taalgebruik, stellen teleur. Monahan kan veel beter, weten we sinds Drops Of Jupiter. Maar waar dát nummer een Italiaans maatpak is aan de Trevifontein, is elke song op AM Gold een versleten Friese blauwe overall aan de waslijn van Herzberg.
Voor degenen die dat op de koop toe nemen ligt er een album klaar met – eerlijk is eerlijk – aanstekelijk catchy popliedjes. De elf tracks mogen dan stuk voor stuk zo vluchtig zijn als aceton, ze zijn wel degelijk vakkundig gemaakt. Het maken van muzikale oorwurmen is in zekere zin ook een ambacht en Train verstaat dit ambacht tot in de puntjes. En dat alles netjes binnen de lijntjes gekleurd, gezongen en gespeeld. AM Gold is een album dat op safe speelt. Niet vreemd als je bedenkt dat de trein al decennialang één van de veiligste vervoermiddelen is.
