Het is geen onbekend fenomeen dat muzikanten de beste nummers schrijven als hun leven zich in een mindere fase bevindt. Het leven van Vance Joy is de voorbije jaren ten goede veranderd. De Australische singer-songwriter omschrijft zichzelf als een meer ontspannen en liefdevoller persoon. Goed nieuws voor hem en zijn omgeving natuurlijk, maar dat heeft wel zijn muzikale gevolgen, zo blijkt op In Our Own Sweet Time.
James Gabriel Keogh, zoals hij echt heet, zijn grootste hit was natuurlijk Riptide uit 2014. Dat was eigenlijk het meest wilde nummer dat hij tot dusver maakte. Maar in al zijn songs bracht Vance Joy vocaal een bepaald vuur, waarbij soms enkel wat simpele akkoorden ter ondersteuning genoeg waren voor fijne nummers. Op tracks als Don’t Fade en Way That I Going ontbreekt die kracht in zijn stem, waardoor je snel meer gaat letten op de muziek.
Dat onderdeel is nu niet bijster bijzonder en zodoende komen zijn liedjes niet bij je binnen. Alleen het vorige jaar al uitgebrachte Missing Piece ontstijgt de malaise. Het is dan ook een nummer dat de twee kanten van ’s werelds mooiste emotie belicht. Aan de ene kant is hij over zijn oren verliefd, maar tegelijkertijd mist hij diegene zo. Al vindt hij zijn geliefde wel. ‘Because when I’m in a room with you/That missing piece is found.’
Overigens zijn als losse elementen veel van de nummers nog best oké, alleen als geheel is deel één van In Our Own Sweet Time saai. Er mist creativiteit en spontaniteit. Veel te veel zijn het generieke deuntjes en teksten, die of weldra in de vergetelheid belanden of alleen maar blijven hangen omdat je ze al zo vaak voorbij hebt horen komen.
Gelukkig verdappert Vance Joy even halverwege de plaat. Na dat gezapige gedoe wordt het beter met het opgewekt gebrachte Clarity, dat vooral opleeft dankzij de input van de blazers. Ook Wavelength heeft dankzij de oosters klinkende gitaar een interessant foefje en qua zang zit er meer bezieling in dan op de andere tracks. Alleen snel na die korte opleving zwakt het niveau weer af. Toch tokkelt de gitaar van Vance Joy met een net wat voller geluid op This One, dan op veel van de eerste zes songs van In Our Own Sweet Time.
Vance Joy laat op slechts een nummer of vier horen wat hij echt in huis heeft. Dus als In Our Own Sweet Time een ep was, was het top. Maar helaas, er zijn nog acht tracks die vooral fungeren als kabbelende albumvulling. Daarmee verdoet de zanger onze zoetverdiende tijd.
