De boyband Why Don’t We uit Los Angeles besloot in januari in rook op te gaan. Na de Twitter-campagne #WhereIsWDW, die hun fans uit paniek begonnen, verklaarden ze dat ze de tijd namen om aan een tweede album te werken. The Good Times And The Bad Ones zou het jaar daarop verschijnen. Na alles dat er afgelopen jaar speelde is de titel nog nooit zo toepasselijk geweest.
De band bestaat uit vijf jongens in de leeftijdscategorie van 19 tot 21. Zach Herron, Jonah Marais, Corbyn Besson, Jack Avery en Daniel Seavy hebben al zes eps en een debuutalbum uitgebracht. En wisten met hun soortgelijke One Direction style de harten van tieners over de hele wereld te veroveren. Na nominaties voor de MTV Vmas en de Teen Choice Awards zou je denken dat de boyband het al gemaakt heeft. Maar de jongens zijn nog steeds op weg naar het vinden van hun eigen stem. Het nieuwe album van Why Don’t We bestaat uit 10 nummers die openen met eerder uitgebrachte singles Fallin’ (Adrenaline), Slow Down en Lotus Inn.
Fallin’ (Adrenaline) begint krachtig met instrumenten zoals de drums. Het is een nummer met een aantrekkelijk refrein en is zeker het hoogtepunt van dit album. Maar ook door het nummer Slow Down wordt die kracht vastgehouden. Na het luisteren van Lotus Inn worden die kracht ingeruild voor rustige nummers. Fijn om te horen dat er een afwisseling is tussen de drukke nummers en de wat droevige liefdesliedjes. Be Myself als voorbeeld, dat begint met een akoestische gitaar waar Daniel Seavey in zijn eerste zinnen zingt: ‘Where do I start? All these thoughts inside my head, colliding.’ Het is gelijk een pakkend begin.
Seavey is sowieso de vooruitgeschoven ster van The Good Times And The Bad Ones. De meeste nummers zijn door hem geproduceerd of geschreven. Maar ook Corbyn Besson, de neef van de OG3NE-zussen, heeft aan wat nummers gewerkt, zoals bijvoorbeeld Slow Down. Halverwege het album zijn er vooral wat rustige nummers te horen die over de liefde gaan. Wat opvalt is dat het erg gepolijste liedjes zijn, met veel autotune en filters over de instrumenten. Een beetje een teleurstelling omdat de verwachting van dit album wel wat hoger lag. De boyband heeft hard gewerkt aan het album en ze hebben zich zeker verbeterd in de afgelopen drie jaar. Maar sterke en aantrekkelijke melodieën in de refreinen is iets wat luisteraas al van hen kennen. Niet erg spannend dus.
Boybands die aan het begin van hun carrière zijn moeten altijd groeien en zichzelf ontwikkelen, maar de jongens hebben van nature al een steengoed stemgeluid. Wel lijken de stemmen van de zes allemaal erg veel op elkaar en zijn ze soms moeilijk van elkaar te onderscheiden. Als luisteraar is dat nogal verwarrend.
Why Don’t We is een groep met getalenteerde jongens. Het album is niet slecht, maar tegelijkertijd ook niet heel spannend. Iets waar je bij de aankondiging toch een beetje op hoopte. De nummers zijn ideaal voor tijdens een lange autorit, want de lp staat vol met heerlijke catchy nummers. Maar tegelijkertijd mist er wel diepgang. Why Don’t We heeft het ver weten te schoppen in de muziekindustrie. Hopelijk zullen zij blijven doorgroeien en hun nummers ook.
