In Memoriam – Ennio Morricone (1928 – 2020)

Zelden zal er nog een componist zijn die zo iconisch is voor een filmgenre als Ennio Morricone. De Italiaan werkte jarenlang samen met zijn landgenoot en regisseur Sergio Leone. Deze produceerde verschillende westernfilms, die vanwege de Italiaanse taal werden omgedoopt tot zogenaamde spaghettiwesterns. Een term die eigenlijk te weinig serieus klinkt voor de kwaliteit van de films. Vooral Once Upon a Time in the West, A Fistful Of Dollars en The Good, the Bad and the Ugly zijn nog altijd klassiekers, niet in de laatste plaats dankzij de geweldige soundtracks. Het toevoegen van geluidseffecten, zoals revolverschoten en zweepslagen, maakte zijn werk uniek en perfect voor dat genre.

Maar je zou Morricone tekort doen door hem enkel daaraan te herinneren, want ook na de spaghettiwesterns uit jaren ’60 draaide hij geweldige composities in elkaar. Hij componeerde decennialang voor wel 500 films en tv-series. Dus ook voor tal van producties uit deze eeuw. Van Kill Bill tot The Simpsons. Van Inglourious Basterds tot The Sopranos. Uiteindelijk volgde vijf jaar terug zijn kroon op het werk. Nota bene met de muziek voor een ‘normale’ western The Hateful Eight won hij een Oscar. Een jaar later werd Morricone zijn ster bijgezet op de Hollywood Walk Of Fame.

Morricone bij Metallica en Jay-Z

Zijn muzikale invloed reikt inmiddels veel verder dan de filmindustrie. Ook in de hedendaagse popmuziek hoor je Morricone overal terug. Metallica opent al sinds de jaren ’80 zijn concerten met een cover van The Ecstasy of Gold, terwijl Muse vrijwel altijd publieksfavoriet Knights of Cydonia laat voorafgaan door The Man With the Harmonica. Ook Jay-Z (Blueprint 2) en Arctic Monkeys (505) sampleden Morricone voor hun songs. Andere grootheden zoals Radiohead, Massive Attack en Morrissey hebben aangegeven dat de Italiaan een bron van inspiratie voor hen is geweest.

Hoewel zijn nalatenschap onmiskenbaar is, gaf Morricone vorig jaar nog aan te gruwelen van de huidige ontwikkelingen in de filmindustrie. ‘Vroeger gaf men geld uit aan de filmmuziek, nu wil men met synthesizers en amateurs besparen op de muziek.’ Om die reden had hij al verschillende nieuwen aanbiedingen afgewezen. Hij wilde enkel nog concerten dirigeren. Sinds dat interview in Il Messaggero dirigeerde hij nog één concert, op 19 januari in zijn geboortestad Rome. Daarna sloeg de coronacrisis hard toe in Italië en kon hij het dirigeren wel even op zijn buik schrijven. Net op het moment dat Italië uit het dal van de crisis kroop en er weer gesproken kon worden over concerten, brak Morricone zijn dijbeen. Een paar dagen later overleed hij in zijn eigen Rome.