Het Nick & Simon-tijdperk ligt alweer even achter ons. Beide mannen zitten middenin het uitbouwen van hun solocarrières. Nick Schilder heeft daarin de grootste veranderingen doorgemaakt. Hij nam afscheid van Nederlandstalig, dook in de dancewereld en creëerde daardoor een geluid dat een complete muzikale koersverandering heeft veroorzaakt. Zijn nieuwe ep Reflections is daar het levende bewijs van. ‘Omdat ik nog middenin mijn ontdekkingsfase als soloartiest zit, wil ik eerst mijn creatieve kaders oprekken.’
Je eerste album Shatterproof was echt even iets anders dan mensen van je gewend waren. En nu noem je deze ep ‘een creatieve reset’. Je wil groeien en niet in herhaling vallen als het om muziek maken gaat. Maar hoe doe je dat?
‘Ik merk dat sommige mensen van mij verwachten dat ik me nu heel erg bezig moet houden met dancemuziek, omdat ik dan sneller mijn eigen stijl zal vinden. Ik ben daar alleen wat voorzichtiger mee. Stijl is voor mij de vijand van innovatie van creativiteit. Met een eigen stijl bouw je een merk op dat voor mensen herkenbaar is. Maar omdat ik nog middenin mijn ontdekkingsfase als soloartiest zit, wil ik eerst mijn creatieve kaders oprekken, mogelijkheden verkennen en kijken hoe ver ik kan gaan. Het is in ieder geval fijn om te experimenteren. In de toekomst zou ik wat meer met country, drum & bass, deep house en singer-songwriter aan de slag willen gaan. En inderdaad proberen om niet dezelfde trucjes te doen. Waar alle liedjes op het album elektronische invloeden hebben, heeft de ep juist meer een organische kant waarin mijn singer-songwriter kant wat meer naar boven komt, zoals in Little More Like Me die ik met Aniika heb opgenomen. Ook hoor je in sommige liedjes banjo, ukelele en mandoline terug.’
Het is nu tweeëneenhalf jaar geleden dat je eerste single als soloartiest verscheen. Wat heeft je in de afgelopen periode de grootste kick gegeven nu je het allemaal in je eentje doet?
‘Voor mij is muziek maken het mooiste vak denkbaar. Toen we besloten om met Nick & Simon te stoppen, kwam bij mij meteen de zorg dat er een bepaalde weg zou ophouden. Het feit dat we als duo zoveel succes hebben behaald, zie ik als een once in your lifetime gevoel. Dus, toen het stopte ben ik mezelf gaan afvragen: ‘Hoe lang kan ik nog op professioneel vlak muziek blijven maken?’ Dat zal natuurlijk sterk afhangen van hoe mijn eigen materiaal ontvangen wordt. Toen ik merkte dat de single Shatterproof zo goed viel bij mensen heb ik in ieder geval het gevoel gekregen dat ik dit voorlopig nog even kan blijven doen. Dat besef is de grootste kick van de afgelopen periode geweest. Maar dat ik als soloartiest qua creativiteit nu alles zelf kan beslissen is natuurlijk ook erg mooi. Met Nick & Simon hadden we de luxepositie om alle concertzalen uit te verkopen. Nu is dat draagvlak weg, maar door het uitbouwen van mijn solocarrière, vul ik langzaam maar zeker dat gat weer op. Ik krijg de kans om iets heel anders te doen dan hiervoor. Dat is gewoon heel vet.’
Je bent ontzettend gemotiveerd als het om muziek maken gaat, helemaal omdat je het nu ‘alleen’ doet. Merk je al dat er iets minder druk is nu mensen aan je solomateriaal beginnen te wennen?
‘Ja en nee. Ergens is er een basis en dat is heel fijn. Ik merk dat bijvoorbeeld aan de komende clubtour die ik net heb aangekondigd. De ticketverkoop daarvan gaat veel sneller dan verkoop van mijn vorige tour, dus daar zit een groei in. Maar, ik ben er nog lang niet. Zo moet ik bijvoorbeeld nog een aantal singles gaan uitbrengen waar ik de anderhalf uur van een concert mee kan opvullen. Er is dus nog echt een hoop werk aan de winkel. Ik wil in ieder geval nog pieken zolang het kan en mijn allerbeste werk ooit afleveren. Liedjes maken die sterk genoeg zijn om hun eigen leven te gaan lijden.’
Ik ben de schoonheid van eenvoud gaan inzien
Voordat je met dit soloavontuur begon ben je dus veel naar dance en elektronische muziek gaan luisteren, ook omdat je daar als muzikant in eerste instantie niet veel van begreep. Nu zitten die invloeden in je muziek. Wat heeft die nieuwe muzikale wereld je vooral geleerd?
‘Maykel Piron, de medeoprichter van Armada Music waar ik onder contract sta – heeft me na het stoppen van Nick & Simon wegwijs gemaakt in de wereld van dance. Hij sleepte me mee naar feesten waar bijvoorbeeld trance, techno en deephouse werd gedraaid. Ik zag toen zoveel verschillende nationaliteiten losgaan op dezelfde stijlen, daar was ik echt verbaasd over.
Ook ben ik de schoonheid van eenvoud gaan inzien. In de dancewereld wordt er op productioneel vlak vanuit een hele andere benadering gedacht, gekeken en geluisterd naar muziek. Het hele proces voelt voor mij een beetje alsof ik naar een college ga en elke keer weer nieuwe dingen leer. De afgelopen vijftien jaar hebben er binnen de dancewereld grote vernieuwingen plaatsgevonden, iets dat me erg aanspreekt. Ik ben geen dj, dus ik moet veel op mijn gevoel varen en op intuïtie doen, dus dat maakt het als zanger een leuke en spannende wereld om te verkennen. Daardoor experimenteer ik nu graag met de energieke kant van EDM.’
Ondanks dat dit solo-avontuur een nieuw hoofdstuk is, ben je (voor deze ep) toch weer gaan samenwerken met Gordon Groothedde, de man met wie je de meeste Nick & Simon-hits hebt gemaakt. Met hem schreef je Die For You, het eerste nummer waarvan hij ook de productie heeft gedaan. Waarom voelde het goed om weer bij elkaar te komen voor iets nieuws?
‘Een eerste opzetje van Die For You ontstond tijdens een schrijfkamp in Zweden. In mijn hoofd hoorde ik er toen een organische countryvibe bij. Gordon weet zo’n gevoel vaak goed te vangen in muziek. Hij heeft bijvoorbeeld ook het idee van de banjo bedacht. Omdat ik voor mijn solocarrière zoveel nieuwe mensen om me heen heb verzameld, vond ik het juist leuk om weer even iemand van vroeger erbij te halen. De mensen bij Armada Music zijn over het algemeen elektronisch georiënteerd, maar soms heb ik ook mensen nodig die zich heel bewust bezighouden met dat old skool singer-songwriter genre. In muziek maken probeer ik diversiteit te waarborgen, anders ga ik misschien te veel in een bepaalde richting denken.’
De titel Reflections…
‘Ja, die kun je breed bekijken. De balans bewaren tussen passie en het alledaagse leven (of dat nu om je relatie, gezondheid of gezin gaat), dat is een beetje de rode draad die door de hele ep heenloopt. Made For You gaat bijvoorbeeld over een stukje toewijding. Na het stoppen van Nick & Simon ben ik mezelf dingen gaan afvragen en tot conclusie gekomen dat ik op de wereld ben om muziek te maken. Daarin kan ik mezelf het meest onderscheiden. In Die For You vraag ik mezelf af: ‘Hoe ver ga ik in dat stukje toewijding? Zou ik er echt voor willen sterven?’ Als ik als muzikant datgene wil doen wat ik nu doe, dan moet ik elke vezel in mijn lichaam aanspreken om dat voor elkaar te krijgen. Daarnaast is compenseren belangrijk en moet ik aandacht geven aan de mensen om me heen, zoals familie en vrienden. Soms eist dat z’n tol omdat er drukke periodes tussen zitten van liedjes schrijven in het buitenland of veel optreden, maar ik probeer het allemaal zo goed mogelijk te balanceren.’
Never Let You Go – de zesde track op de ep – straalt zonneschijn en hoop op betere dagen uit. Was de ‘hoop op betere dagen’ op jezelf te betrekken toen je dit nummer schreef?
‘Ja, maar ook op Toby Jacob en Yoshi Breen, met wie ik het geschreven heb. Toen we in de studio zaten was het een gure herfstdag. Daardoor kregen we echt de behoefte aan een energieke zomer. Uit dat gevoel is ook Summer Day voortgekomen. Ik merkte dat het heel fijn was om die twee nummers in de setlist te hebben tijdens de festivaloptredens van afgelopen zomer. Sowieso is het spelen op festivals nieuw terrein voor me, omdat we met Nick & Simon toch wat meer de theaters en clubs aandeden. Burning For You sluit daar mooi op aan. Dat nummer gaat meer over de energie van een melodie en het vuur dat gaat branden omdat je op een festival staat te spelen. Het is erg leuk om iets te creëren en uit te brengen waarbij je daarna de connectie krijgt met het feestende festivalpubliek.’
Je bent solo al de theaters ingegaan met The Singer-Songwriter Show en met het album Shatterproof deed je een clubtour. In maart 2026 gaat deze ep je opnieuw langs de clubs brengen. Wat kunnen we verwachten van die shows?
‘Ik heb er bewust voor gekozen om voor deze clubtour iets nieuws te doen. Tijdens de vorige tour stond ik alleen met een loop station – dat ik helemaal zelf bediende – op het podium. Maar omdat ik een hele trouwe fanbase heb, wil ik nu juist een totaal andere prikkel afgeven. Dat betekent dat ik de optredens dit keer met muzikanten ga doen. Hoe precies weet ik nog niet, maar ik wil in ieder geval de elektronische gelaagdheid waarborgen in een set van nummers van het album en deze nieuwe ep. Dus misschien zal ik ook gebruik maken van een dj-booth en een mengtafel.’
Armin van Buuren is de mede-eigenaar van Armada Music. Jullie hebben al een paar keer samen opgetreden, maar een echte track tussen jullie twee is er nog niet. Zijn hier wel plannen voor?
‘We hebben al wat ideeën uitgewisseld, dus het is zeker denkbaar dat zo’n nummer er ooit gaat komen. Maar dan moet het wel de best mogelijke kandidaat zijn. Dat ik toevallig bij Armin’s label zit moet in ieder geval niet de voornaamste reden zijn om samen iets uit te brengen, zo zie ik dat nu tenminste. Ik heb geen haast. Als de tijd er is, ontstaat zoiets vanzelf.’
Tijdens de Nick & Simon-periode heb je alles bereikt wat er te bereiken viel. Wat zijn je dromen op sologebied?
‘Als ik een lat moet leggen op internationaal vlak zeg ik: een Duitse airplay-hit. Dat zou ik heel tof vinden. Duitsland heeft namelijk een grote muziekwereld waarin veel mogelijk is. En het is niet ver huis natuurlijk. Het is tof om te merken dat er in andere landen ook wel wat dingen met mijn muziek aan de hand zijn. Zo is er vorig jaar een remix van Realize in een Amerikaanse Dance Chart terechtgekomen, Shatterproof deed het goed in Italië, Made For You gaat momenteel erg lekker op de radio in Polen en Roemenië en Something Like Magic werd weer veel in Frankrijk werd gedraaid. Het zou mooi zijn dat ik door die kleine successen op buitenlandse festivals mag spelen.
En verder: als ik de komende jaren nog kan gebruiken om op dit niveau muziek te maken en beter kan worden in wat ik doe, zou ik dat al fantastisch vinden. Qua optreden zoek ik het nu wat minder in grote zalen als de Ziggo Dome en AFAS Live. Een concert in m’n eentje in Paradiso zou al geweldig zijn. Ik werk er in ieder geval keihard aan om voorlopig te blijven doen waar ik zo gepassioneerd over ben: muziek maken.’
Reflections van Nick Schilder is sinds 1 oktober verkrijgbaar
Fotografie: Rahi Rezvani, Jessie Kamp en Nikki van Toorn
