Vroeger was ik verliefd op mijn Juf. Zo dat is er uit. Ik weet niet meer wie ze was, waar ze vandaan kwam of hoe ze er precies uitzag, maar dat klopt dan ook wel weer perfect bij de tekst van dit liedje.
Ik had een bloempotkapsel, was te bang om mijn vinger op te steken en als ik de beurt kreeg, dan vergat ik altijd wat ik wilde zeggen. Ik was kind, ik kon niet koken, geen gesprekken voeren… ik deed maar wat. Ik kon geen bankgarantie afgeven om te voorzien in de noden van een vrouw. Noch zal ik het antwoord zijn geweest op haar rinkelende eierstokken. Maar wat maakt het uit. Ik wilde haar. Ik zocht alleen nog naar het juiste moment om haar de liefde te verklaren.
Op school mochten we onze vrijdagmiddagen altijd vrij invullen. Tekeningen maken, gedichtjes schrijven of dansjes in elkaar zetten. Alles mocht.
Zelf was ik altijd fervent fan van de Backstreet Boys, en tot op de dag van vandaag vind ik dat meer dan terecht. Je kunt van alles over de verpakking vinden maar de liedjes… de liedjes zijn gewoon top.
Affin, het was het moment om te laten zien aan de juf dat ik klaar voor haar was. ‘I don’t care where your from, what you did, as long as you love me’.
Samen met een vriendje had ik een choreografie ingestudeerd; twee colbertjes, twee stoelen en onze stemmen. (weliswaar geplaybacked).
Het daaropvolgende moment staat in mijn geheugen gegrift! Op die leeftijd kun je helemaal niet zweten, maar ik deed het wel. Alle liefde en passie die ik ooit zou kunnen geven, lag op dat moment in onze dans.
The love vibration verplaatste zich in de rillingen van de stoel terwijl die met een doffe dreun ferm in Moeder Aarde werd gepland. En nadat ik, net als Nick Carter, na een keurige draai weer netjes in de stoel belandde, stond ik recht tegenover mijn juf. Mijn juf.
Ik keek haar in de ogen en het was alsof de tijd even stilstond…… ze bloosde, ze lachte lief, wiebelde een beetje op haar achterste standbeen, beet zachtjes op haar lippen, lachte een kuiltje in haar wang en gaf een versnelde hoge zucht…. Maar, daar bleef het bij……… Ze. Deed. Niks.
Al die jaren heb ik me afgevraagd waarom ze me niet in haar armen sloot.
Nu eindelijk lijk ik het te weten; Het is het verwarrende signaal dat dit nummer afgeeft.
Het maakt me niet uit wie je bent, wat je gedaan hebt enzo. Maar in plaats van dat je je refrein eindigt met ‘ik zal van JOU houden’ zeg je.. ‘zolang je maar van mij houdt’…
Ik denk dat de Juf, in dat moment van intens contact heeft gedacht: “Ja oké hij verwoord het mooi, maar gaat het hem nu echt om mij of gaat het echt alleen om zichzelf….”
We zullen het nooit weten want ik kan me behalve wat vlinders in m’n buik geen naam en geen persoon meer herinneren.
Affin! Het is en blijft een prachtig liedje, jammer alleen dat het refrein zo zelfbelustend eindigt. Het heeft me de liefde van me leven gekost.
