Geen vragen over lifestyle, internationale concerten of met welke persoon ze nu weer in bed beland zijn. Geen vragen die de dag daarna in menig roddelblad verschijnen, inclusief het overdrijven van hier tot aan het welbekende Tokyo. Gewoon één vraag. En nog over muziek ook. “Wat is jouw meest favoriete plaat?” Kom maar op met dat verhaal.
De Goeie Plaat van deze week komt van Sofie Letitre. Deze Utrechtse zangeres doet momenteel menig poppodia aan met haar Take To Heels tour. De nieuwe ep zal dezelfde naam dragen en op 14 oktober verschijnen. Een eerste voorproefje verscheen al in de vorm van Not Helping.
Zoals waarschijnlijk alle mensen die gevraagd worden voor deze rubriek, zit ik nu al een tijdje naar een leeg word document te staren. Het voelt een beetje als de vraag; ‘wie is je beste vriend?’. Ik heb vrienden waar ik graag mee naar de kroeg ga, vrienden waar ik openhartige gesprekken mee voer, vrienden waar ik liever mee naar de film gaat omdat ik bang bent dat het gesprek doodslaat en zo kan ik nog wel even doorgaan. Sommige vrienden zijn tijdelijk. Anderen blijven hangen. Zo gaat het voor mij met muziek ook een beetje.
De laatste paar jaar ben ik me meer gaan verdiepen in elektronische muziek. Eerst James Blake en FKA Twigs, en hoe verder ik kom hoe obscuurder en harder het wordt. Dat had ik als zestienjarige Fiona Apple luisteraar niet gedacht. Is je beste vriend dan een vriend die je het langst hebt? Of de vriend die je op dat moment het vaakst spreekt? Of allebei? Vaak ontdek ik iets nieuws, luister ik dat drie weken non-stop en kan ik het daarna weer even een tijdje niet horen.
De plaat die er dan als langste én beste vriend uitkomt is Everything In It’s Right Place van Radiohead. Hoe vaak ik die plaat ook hoor, ik word het nooit zat. Elke keer knalt het kippenvel van m’n armen en raakt de track me weer net zoals de eerste keer dat ik hem hoorde. Prachtige harmonie, hoe de vocalen geëdit zijn, de mysterieuze tekst en de herhaling van die ene vreemde zin. Enerzijds gebeurt er heel weinig, anderzijds juist heel veel. Zonder dat het in mijn ogen afleidt van het nummer zelf. De dynamiek en herhaling zorgen voor een transachtige ervaring. Kid A kan er sowieso wat van. Maar als ik er dan toch een moet kiezen, is het deze.
