In 2005 bracht Macklemore de track White Privilege uit op zijn soloalbum The Language Of My World. In het nummer analyseerde de artiest de rassenkwestie vanuit zijn eigen perspectief: wat kun je als blanke doen tegen racisme?
Single White Privilege II is een follow-up. Macklemore maakte het negen minuten durende nummer samen met Ryan Lewis en zangeres / dichter Jamila Woods. White Privilege II gaat over gelijkheid en racisme, maar ook over het conflict dat Macklemore zelf voelt. Na de dood van Mike Brown liep hij mee met de protestmars in Ferguson. Naderhand vroeg hij zichzelf af of hij er goed aan had gedaan of juist niet.
You said publicly, ‘Rest in peace, Mike Brown’ / You speak about equality, but do you really mean it? / Are you marching for freedom, or when it’s convenient?
Ook zet hij vraagtekens bij zijn eigen carrière, als blanke rapper in een muziekstroming die van origine zwart is. Is dat ook geen vorm van white privilege, het exploiteren van die cultuur? Daarbij kijkt hij niet alleen naar zichzelf, maar ook naar artiesten als Miley Cyrus en Iggy Azalea.
You’ve exploited and stolen the music, the moment / The magic, the passion, the fasion, you toy with / The culture was never yours to make better / You’re Miley, you’re Elvis, you’re Iggy Azalea