Het is dik vier jaar geleden dat M83 zijn laatste album uitbracht. Ze zijn door een stroomversnelling van mainstream aandacht gegaan en kunnen met hun nieuwe album Junk dus lekker doen wat ze willen. Waardering is minder belangrijk geworden, maar dit doet het album niet altijd goed.
Frontman en fransoos Anthony Gonzalez heeft vóór Junk al een hoop ervaring opgedaan met M83. Toch is hij pas de laatste jaren mainstream gegaan. Na hun doorbraak met Midnight City werden de nummers I Need You en Wait op de soundtrack voor de populaire films Divergent en The Fault In Our Stars geplaatst.
De band is vernoemd naar Messier 83, een van de helderste sterrenstelsels. De naam is goed gekozen, want deze helderheid is zeker terug te horen in de muziek. Het dromerige elektronische geluid van M83 laat je bijna zweven. Met galmende, vervormde zang en muziek die niet herkenbaar is, laat Gonzalez zien dat hij zijn eigen ding doet.
Toch is het hierdoor lastig om echt weggeblazen te worden door het album. Het is niet pakkend of catchy, de sound veranderd binnen de nummers zelf en er is een groot percentage instrumentale muziek. De elektrische gitaarsolo’s lijken bijna random en zijn vaak eerder storend dan betoverend of meeslepend. Het langdradige en grotendeels instrumentale nummer Solitude duurt zes minuten lang en dat had de helft mogen zijn.
De langdradigheid zorgt ervoor dat het album niet vlotjes verloopt. De nummers verschillen wel in opbouw, maar lijken qua stijl heel erg op elkaar. Het 80’s tintje zwiert het hele album door en laat overal sporen achter. Het schept wel een eenheid, waardoor alles makkelijk luistert. Naar eigen zeggen wilde Conzalez een album maken met veel melancholie en waarbij je kunt lachen en huilen. Deze gevoelens zijn niet meteen terug te horen en ook de lyrics herhalen zich te veel om ontroering te creëren.
Een fijne touch zijn de delen tekst die in het Frans worden gezongen. Hiermee laat de band zijn roots zien en dit maakt M83 onderscheidend. In het nummer Bibi The Dog worden delen Engels met Frans afgewisseld en dat schudt de luisteraar even wakker. Ook in Atlantique Sud wordt er in de moedertaal gezongen.
Al met al heeft M83 een lekker dromerig 80’s album neergezet. De Franse tracks maken het bijzonder, maar echt pakkend is het niet echt. Na het luisteren van Junk zijn er geen uitblinkers blijven hangen, maar zweef je wel ergens in sterrenstelsel M83.
