Vier jaar zonder een nieuw album, maar Chef’Special-honger heeft niemand gekend. Van concerten tot tv-optredens: Chef’Special is nooit ver weg, charismatisch als de band is. De Haarlemmers begrijpen tot in de puntjes hoe ze zich moeten vermarkten. Niet voor niets is het nieuwe album New Gold gericht op imagobevestiging in plaats van identiteitsvernieuwing.
De Haarlemmers trappen New Gold overtuigend af met Carry You. Opzwepend slagwerk en gitaren die op bijna The War On Drugs-achtige wijze heerlijk galmen. Vooral de eerste minuut laat een kant van Chef’Special horen die verrast en smaakt naar meer. Al is het vertrouwde gevoel dat in de loop van Carry You meer en meer een comeback maakt ook hartverwarmend. Een vertrouwd gevoel dat New Gold niet meer verlaat.
Single Fly Like Me is duidelijk met het oog op liveshows geschreven. Het nummer volgt precies het recept waarmee Chef’Special in het verleden vaker succesvol was. Wat Joshua Nolet precies in de coupletten zingt, maakt de band niet zoveel uit. Heb het lekker over ‘Messi at Inter Miami’ en zing gerust ‘I’m plastic like Barbie’. Alles in Fly Like Me staat in dienst van het refrein. Een refrein dat zoveel mogelijk mensen aan het dansen en springen moet zien te krijgen. Op plaat geen echte hoogvlieger, maar je weet nu al dat Fly Like Me aan gaat slaan tijdens de immer energieke liveoptredens van Chef’Special. De band is sowieso al een van de beste liveacts van ons land, een type nummer als Fly Like Me boekt daarbij al helemáál succes.
Dat het grootste deel van het bestaansrecht van Chef’Special in concerten zit, lijkt de band zelf ook goed door te hebben. Opvallend veel nummers eindigen op dezelfde manier: instrumenten die langzaam de track verlaten en Nolet die blijft rapzingen en bij voorkeur met één of hooguit een paar woorden a capella eindigt. Carry You, Miracles, Speed Of Light, Material Things, Skills. Al deze nummers roepen automatisch het geluid van applaus en een joelende zaal op in je hoofd zodra de laatste noot heeft geklonken. Met het oog op de tournee een slimme én verdedigbare manier van liedjes schrijven, maar op New Gold begint het wel erg op te vallen en – als je het eenmaal niet meer kunt ‘onthoren’ – te vervelen.
Dat betekent overigens niet dat deze nummers compleet afgeschreven hoeven te worden. Chef’Special biedt best vermaak op deze tracks. Van de prettige singles Miracles en Speed Of Light wisten we dat al, maar met name Material Things is behoorlijk lekker, vooral dankzij het jaren ’80-aanvoelende refrein. Het meest verrassend komt Chef’Special uit de hoek met Castaway. Gek genoeg de track waarin misschien wel het minst gebeurt, maar die een prettige en positieve energie meedraagt. Titeltrack New Gold is juist weer storend, vooral door het hoge rijmwoordenboekgehalte van de tekst.
Chef’Special laat op New Gold vooral horen zichzelf én zijn publiek door en door te kennen. Een dampende concertzaal, daar draait het allemaal om. Daarmee leveren de Haarlemmers voor wat betreft het album weliswaar wat waarde in, dat betaalt zich straks op tournee dubbel en dwars uit. Je gaat je echt niet meer druk maken om New Gold als je je bevindt in het midden van een springende mensenmassa. ‘Here we go!’
