Cymande – Renascence

Waardering

8

De goed ontvangen documentaire Getting Back: The Story Of Cymande (2022) heeft gezorgd voor hernieuwde aandacht voor Britse funkgroep Cymande, die voornamelijk begin jaren zeventig actief was. De eclectische mix van funk, reggae, jazz, soul, rock en Afrikaanse muziek werd bij verschijnen nogal onderschat, maar bleek in de jaren tachtig en negentig een schatkist voor samples die gretig door hiphopartiesten werd geplunderd. Ook in het rare groove circuit bleef hun werk niet onopgemerkt, maar de heren hadden in 1974 het bijltje er al bij neergegooid. De wederopstanding kwam in 2006, hoewel dat niet tot nieuw plaatwerk leidde, los van een lp met restopnamen uit 1981 en een niet wijd verspreid uitgebracht album uit 2015. Nu, na 51 jaar is er eindelijk een nieuw volwaardig studioalbum: Renascence. In het Jamaicaans betekent dit heropleving, gezien de herkomst van de bandleden uit de Afro-Caribische gemeenschap in het VK een begrijpelijke titel.

Het album opent met Chasing An Empty Dream. De track start met een krachtige baslijn en ritmische percussie die je direct bij de lurven grijpen. De gelaagde blazerssectie en wereldse ritmes weerspiegelen de diverse achtergronden van de bandleden. Het nummer draagt een boodschap over materialisme in de hedendaagse samenleving, maar biedt ook hoop en optimisme voor de toekomst. Road To Zion is een spirituele reis, met soepele grooves en soulvolle melodieën die een gevoel van introspectie en rust oproepen. Only One Way is een langzame, soulvolle track met de betoverende vocalen van gastzangers Celeste. De samenwerking met haar voegt een moderne twist toe aan het oorspronkelijke Cymande-geluid.

In Coltrane volgt een eerbetoon aan de legendarische jazzsaxofonist John Coltrane. Het nummer bevat uitgebreide instrumentale passages waarin saxofoons de vrije loop krijgen, ondersteund door echoënde drumbeats en trillende gitaren. De volgende gastvocalist die zich aandient in How We Roll is Jazzie B van Soul II Soul. De combinatie van Cymande’s kenmerkende grooves en Jazzie B’s unieke stijl resulteert in een aanstekelijke track die zowel nostalgisch als vernieuwend aanvoelt. Hier valt gelijk op waar Soul II Soul in de jaren negentig de mosterd vandaan haalde.

Heart Of The Willing benadrukt de kracht van vastberadenheid en doorzettingsvermogen, met opbeurende ritmes en inspirerende teksten die aanzetten tot actie en zelfreflectie. Die lijn wordt voortgezet in I Wanna Know, een soulvol rustig nummer dat vragen stelt over liefde en het menselijk bestaan. In Darkest Night wordt het tempo weer wat opgevoerd. Ondanks de titel straalt dit nummer een optimistische energie uit, mede door de dansbare ritmes en levendige instrumentatie. Het album sluit af met Carry The Word dat een krachtige oproep tot eenheid en begrip herbergt, op een bedje van meeslepende grooves.

Het album geeft bij iedere draaibeurt meer van haar schoonheid prijs. Prachtige composities met onderkoelde maar warme ritmes, muziek die langzaam maar zeker onder je huid kruipt. De midtempo groovende tracks worden afgewisseld met ballads, waardoor het album als geheel zeer relaxed klinkt. Oude fans van Cymande zullen aangenaam verrast worden, terwijl Cymande met dit album ongetwijfeld een nieuwe schare liefhebbers zal aantrekken. Een ieder die van funk, soul, reggae of groepen als Sault en Ezra Collective houdt, vindt veel fraais op deze plaat. Tien heerlijke tracks waarvan de kortste al ruim vier minuten wegtikt. Kortom, Cymande neemt de rust en ruimte om de nummers uit te werken. Het levert een hele fijne plaat op.