Als je goed luistert, hoor je op What’s New Tomboy? regelmatig iets van Lou Reed doorklinken. Damien Jurado wil met zijn nieuwe album wederom vooral de puurheid van zijn muziek laten stralen. De singer-songwriter neemt je mee langs een reeks persoonlijke verhalen en visies.
Uiteraard zingt Jurado niet zo rauw als de iconisch Reed, maar de stijlsoort is zeker te herkennen. Op Fool Maria bijvoorbeeld. Een prachtige song die gaat over het wel of niet vastliggen van het lot in het leven. ‘We are fiction as it’s written/The bleeding ink on paper.’ En ook: ‘If I said that I had chose this/I then would be a liar/I am only living sentences that were long before I died here.’ Het heeft wat griezeligs over zich, alsof Jurado daadwerkelijk meer weet dan wij over ons bestaan.
Als Damien Jurado op het normale zingen overgaat, dan doet hij dat minder laag op What’s New Tomboy? dan voorheen. Hierdoor is aan de ene kant zijn stem wat minder indringend en minder vol van kleur, maar daartegenover staat dat hij wat breekbaars krijgt in zijn geluid. Bovendien is het niet erg dat zijn stem iets minder vol klinkt, aangezien er – in vergelijking met het uitgeklede In The Shape Of A Storm – meer instrumenten zijn aangetrokken om hem bij te staan. Arthur Aware is daar een mooi voorbeeld van. Naast de lome drumslag en de gitaar zijn er geluidseffecten aangebracht, die het nummer een mystieke vibe meegeven.
Uiteindelijk staat ook deze cd weer vol met prachtige nummers, zoals je dat mag verwachten van Jurado. Op leadsingle Birds Tricked Into The Trees probeert hij wederom het functioneren van de wereld te omvatten. Het enige minpunt is dat het nummer over is voordat je er erg in hebt. Dat geldt stiekem voor heel What’s New Tomboy?. Het album heeft weliswaar tien tracks, maar een totale afspeeltijd van minder dan dertig minuten.
Toch zijn er zat composities die een minder abrupte afloop kennen. Voor The End Of The Road is er zelfs een volledige band opgetrommeld, inclusief strijkers op de achtergrond. Het staat haaks op de veel kleinere liedjes die grotendeels ingespeeld zijn met enkel een akoestische gitaar, zoals Ochoa en Sandra. Die songs sluiten qua karakter veel beter aan op In The Shape Of A Storm.
Maar of de liedjes nu klein zijn of in bandvorm: wat gedurende heel What’s New Tomboy? geldt, is dat Jurado je fraaie composities voorschotelt. Daarbij mag je volgens de zanger zelf inkleuren hoe je de inhoud van zijn verhalen opvat. Want naar eigen zeggen weet hij zelf vaak amper wat zijn liedjes hem proberen uit te leggen. Juist dat maakt zijn manier van vertellen zo schitterend.
