De Mannen Broeders – Sober Maal

De Mannen Broeders

Waardering

7

7

7

7

8

Zeer terecht besteedde Nieuweplaat al aandacht aan de drie singles die aan de release van Sober Maal, het eerste kindje van De Mannen Broeders, voorafgingen. Het betreft hier een opvallende samenwerking van zanger Colin van Eeckhout van de Belgische post-metal band Amenra en Tonnie Dieleman, beter bekend als Broeder Dieleman. Zij slaan de handen ineen, of beter gezegd, vouwen de handen ineen, want Sober Maal is een bijna religieus project waarbij er is gekozen voor een heilige opname ruimte, de Doopsgezinde kerk in Middelburg. Op de mooie hoes zijn Vlaamse vluchtelingen uit de eerste wereldoorlog te zien, die in de kerk onderdak vonden.

Sober Maal opent met Alle Roem is Uitgesloten, één langgerekte drone van het kerkorgel, bespeelt door Pim van de Werken, die langzaam aan volume wint en waar na een paar minuten spaarzame piano en later ook (jawel) banjo aan toegevoegd wordt. Na een minuut of vijf zwelt die orgeltoon een paar keer aan. Het zou in zekere zin een ballad van Sunn O))) kunnen zijn, het extreme gitaar drone project van Stephen O’Malley en Greg Anderson, waarbij de gitaar dus vervangen is door banjo, viool en orgel. Alle Roem is Uitgesloten is een buitengewoon intrigerend nummer. Richting het einde zorgen mannenstemmen (je ziet de pijen voor je) voor nog wat extra middeleeuwse kerkbeleving.

Op Verteere Heel wordt de zang slechts begeleid door sobere percussie. De muziek wint langzaam iets aan volume en intensiteit, maar tot een uitbarsting komt het niet. Het leidt uiteindelijk tot een duet tussen stem en banjo en dat levert een fraai nummer op.

Op Onze Lieve Vrouwe doen zowel een mannen- alswel een vrouwenkoor mee terwijl langzaam dezelfde drone zich aankondigt als op (het precies even lang durende) Alle Roem Is Uitgesloten. Het is een muziekstuk dat in de huidige tijd ondenkbaar is, een anachronisme in deze haastige wereld, met AI en andere kunstgrepen, maar dat geldt eigenlijk voor de hele plaat.

Sober Maal is de titel indachtig een vrij sober album geworden, alsof de sacrale omgeving de muzikanten in toom houdt. En terwijl je bij de enigszins zwaarmoedige muziek misschien eerder aan iemand als Nick Cave zou denken, ademt de plaat eerder de sfeer uit van het eerdergenoemde Sunn O))) maar hoor je ook invloeden van bijvoorbeeld Wovenhand, de reli-countryrock band van voormalig “16 Horsepower” frontman David Eugene Edwards.

Sober Maal bevat drie korte intermezzo’s in de vorm van als psalmen voorgedragen gedichten waaronder een ode aan de overleden moeder van Van Eeckhout en, het moet gezegd, ze onderbrekende muzikale flow niet alleen enigszins, maar bekruipt je ook een beetje het gevoel dat je voyeur bent bij een privéaangelegenheid. Maar dat gevoel daargelaten, laten we vooral hopen dat het niet bij een eenmalige samenwerking blijft, want de voelbaar sterke band tussen deze twee gevoelsmensen is ongetwijfeld een voedingsbodem voor nog veel meer moois.