Het IJslands-Engelse trio Dream Wife begon als fictief project, maar toen de aanvragen maar binnen bleven stromen, besloten de dames toch maar een echte band te beginnen. Pure vrouwenpunk, vol ronkende gitaren en lekker vet aangezette vocalen. De elf puntige tracks op het zelfgetitelde debuutalbum tonen aan dat Dream Wife klaar is de muziekhemel te bestormen.
Het was oorspronkelijk niet eens de bedoeling dat Rakel Mjöll, Alice Go en Bella Podpadec een band zouden beginnen. Dream Wife begon in 2014 puur als kunstproject. Het drietal volgde de kunstopleiding in Brighton en in die hoedanigheid besloten ze een ‘fake girl band’ op te richten. Ze namen een paar nummers op, maakten zelf een mockumentary over hun fictieve band en traden op bij de opening van de bijbehorende tentoonstelling. Dit werd met zoveel enthousiaste reacties ontvangen – inclusief verschillende boekingen – dat de verzonnen band vanzelf werkelijkheid werd.
En zie daar: met het elftal tracks op het debuutalbum Dream Wife is definitief de stap naar het bandbestaan gezet door de drie vriendinnen. Direct bij opener Let’s Make Out is duidelijk: Dream Wife is meer dan een uit de hand gelopen schoolproject. Het drietal klinkt bijzonder zelfverzekerd. De punkakkoorden schuren de tent uit en frontvrouw Rakel Mjöll schreeuwt de songtitel in het refrein met zoveel energie uit haar longen, dat je geen ‘nee’ meer durft te zeggen tegen haar weinig aan de verbeelding overlatende aanzoek.
Op het feministisch geladen Somebody (‘I am not my body/I’m somebody’, bezingt Mjöll de autonomie van de vrouw over haar lichaam) toont Dream Wife zich hard en direct in haar tekstuele boodschap, maar zwoel in de muzikale omlijsting. Het laat de veelzijdigheid van het trio duidelijk horen. De dames spelen gedurende de hele plaat met volume en tempo, wisselen woede in hun lyrics af met pure verleiding en maken gebruik van allerlei slimme taalvondsten. Ze weten zo de aandacht continu vast te houden. Een bijzonder talent dat niet veel jonge bands gegeven is.
Op het dansbare Hey Heartbreaker presteert Dream Wife op de absolute toppen van haar kunnen. De heerlijke gitaren, het energieke refrein, het geklapte ritme en de aanstekelijke achtergrondzang maken dit tot het absolute hoogtepunt van Dream Wife. Een must voor de playlist van elk punkfeestje dat in de toekomst gehouden wordt.
Een ander succesrecept vormt slotnummer F.U.U.. De gitaarriff is voorzien van een prettig blikken geluid, waardoor de muziek een lekkere dosis garagerock en grunge met zich meedraagt. De dreigende taal uit het couplet (‘I’m gonna fuck you up/ i’m gonna cut you up/gonna fuck you up’) wordt met haast cynische liefkozing opgelepeld, waardoor het dreigement alleen maar meer kracht krijgt. In het refrein wordt de woede vervolgens gekanaliseerd tot energiek gekrijs. Als dat geen punk is!
Zo toevallig als de ontstaansgeschiedenis van Dream Wife is, zo slim uitgedokterd is het debuutalbum van het drietal. Dream Wife combineert met verve haar compromisloze muziek met een flinke bak in-your-face-lyrics. Met een knipoog naar de riot grrrl-muziek die begin jaren negentig aan het front verscheen, vormt Dream Wife een behoorlijk opwindende nieuwkomer in vrouwenpunkland. Het fictieve kunstproject is tot ware kunst verheven.
