‘Okay, how do I say this? (fack, fack, fack)/Last year didn’t work out so well for me (fack, fack, fack) (fack last year)/2018, welp (fack, fack)’ ‘You know, everybody’s been tellin’ me what they think about me for the last few months.’ ‘No, I don’t plan to reply to everybody who fuckin’ says something fucked up about me/But I will say this, I was reading some comments last night about, like, what people are fuckin’ saying about Revival.’
Nee, Revival werd door velen niet best ontvangen en dat lijkt Eminem zich gezien zijn lyrics ook enigszins te realiseren. Vooral de popuitstapjes met bijvoorbeeld Ed Sheeran (River) konden op kritiek rekenen. Slim Shady keert op Kamikaze volledig terug naar de hiphop en dat is een hele welkome route.
Toffe beats. Rake teksten, althans vaker dan op zijn vorige werken. Fijne hiphopfeatures in plaats van poppassantjes. Het gaat ver om te zeggen dat we Eminem op zijn allerbest te horen krijgen, maar het is in ieder geval duidelijk dat hij op Kamikaze weer eens in goede vorm verkeert. Hij rapt weer alsof hij heerst, startend met het heel sterke The Ringer, waarop hij gelijk fel van zich afbijt tegen alles en iedereen. De media, Donald Trump zijn rechterhand Mike Pence en een nieuwe generatie opkomende rappers: niemand ontsnapt aan de tornado. En collega’s die nu nog gespaard worden, komen later op de plaat rijkelijk aan bod.
Ook Stepping Stone is een heerlijke track, waarop hij onder andere ingaat op het uiteenvallen van ‘My Band’ D12. Een grappig een-tweetje is de telefoonconversatie met zijn manager Paul Rosenberg over de kritiek die hij te verwerken heeft gekregen, die in twee tracks verspreid staat over het album.
Minder is de eerste van de twee bijdrages van Jessie Reyez. Op Nice Guy begint ze met wat vals geblaat en vervolgens gaat ze over naar de tekst: ‘Suck my dick, you fucking suck man/Suck my dick, you fucking suck man/I hope that your heart get hit by a semi-truck/Suck my dick, you fucking suck man.’ We hebben op een Eminem-album weleens wat creatievers gehoord. Gelukkig is haar herkansing in de vorm van Good Guy een stuk beter.
Ook de gastbijdrages van Joyner Lucas (Lucky You) en Royce Da 5’9” (Not Alike) pakken goed uit. Op laatstgenoemde is het de beurt aan de van seksueel misbruikt beschuldigde Harvey Weinstein om door de mangel te worden gehaald. Venom is tot slot de uitsmijter, het nummer geldt als soundtrack van de gelijknamige Marvel-helden-film Venom, die in oktober uitkomt. Daarop grijpt Eminem eigenlijk het meest terug naar de sfeer van zijn albums van het voorbije decennium.
Niet genoemd op de tracklist, maar wel betrokken bij Kamikaze is – uiteraard – Dr. Dre, terwijl op de titeltrack Justin Vernon (Bon Iver) voorbijkomt. Het is een goede line-up op een de betere Eminem-platen sinds zijn piekjaren rond de eeuwwisseling. Scherp, direct, fel en doeltreffend. Hij lijkt aan zijn revival te zijn begonnen.
