Berlijn begin jaren tachtig. De Koude Oorlog, oost versus west en een hoge muur om beide werelden van elkaar te scheiden. Fischer-Z ving de ziel van de stad op succesalbum Red Skies Over Paradise (1981). Veertig jaar later gebruiken roerganger John Watts en zijn band de Duitse hoofdstad opnieuw als thema. Uit het nieuwe album Til The Oceans Overflow blijkt dat de wereld niet per se vooruitgang heeft geboekt.
De vergelijkingen tussen Red Skies Over Paradise en Til The Oceans Overflow zijn overduidelijk. De albumcover en de lyrics roepen herkenning op en zelfs de personages die op het laatste album van Fischer-Z in originele bezetting werden bezongen, keren terug. Brian uit het gelijknamige nummer werd op Red Skies Over Paradise al bezongen in You’ll Never Find Brian Here. Ook Marliese meldt zich, aan het einde van Oh Compassion. Romance Can Last Forever is een direct vervolg op de Red Skies-openingstrack Berlin (‘Forty years since I wrote about this city’). Een nieuwe liefdesverklaring van Watts aan de Duitse stad, die aan romantiek nog niets heeft ingeboet ondanks de veranderde wereld eromheen. Een vermakelijke track, al straalt Romance Can Last Forever minder uit dan Berlin.
De wereld is in veertig jaar flink veranderd en niet alleen in positieve zin. Klimaatverandering is wereldwijd op de agenda gekomen en de opgekomen technologie brengt risico’s met zich mee. Dat het in de ogen van Watts vijf voor twaalf is wat betreft het klimaat, wordt meteen duidelijk op opener Choose. Hoewel de sound van de track nog best vrolijk stemt, laten de lyrics weinig aan de verbeelding over. ‘Saving the world must be the cause of every nation/You have a voice/And you have a choice. So choose!’ Watts zoekt het vocaal een stukje lager dan begin jaren tachtig, maar beschikt nog steeds over een prima stemgeluid. Ook de titeltrack stelt klimaatverandering aan de kaak, zij het in een wat nietszeggende vorm.
Met Waterside brengt Fischer-Z een van de leukste nummers van Til The Oceans Overflow. Een lief liedje met een fijn refrein, met de rustige waterkant als symbool voor pais en vree. ‘Elk conflict, elke oorlog los je op door te praten en compromissen te sluiten. Geweld lost nooit wat op’, zo verklaarde Watts het thema van de track in een interview met onze site. Toch had wat meer muzikaal geweld Til The Oceans Overflow best goed gedaan. Songwriter Watts toont zich creatief en experimenteel, maar dat pakt lang niet altijd goed uit. Zeker als Fischer-Z in het vreemde Distopia’s Here en het nóg vreemdere slotnummer A.I.Owns.U de risico’s van technologie bezingt, is de band gewoon niet op zijn best. Vooral de irritante geluidseffecten overheersen.
‘Mensen willen graag dat al hun broeken zitten als die ene lievelingsbroek. En ik irriteer de fans van Fischer-Z, want ik maak geen albums die aanvoelen als die goede oude lievelingsbroek’, zo vertelde John Watts al. En inderdaad: Til The Oceans Overflow heeft muzikaal weinig overeenkomsten met de albums uit de beginjaren van Fischer-Z. Toch is het beslist een vermakelijke plaat. De verwijzingen naar Red Skies Over Paradise maken het nieuwe album herkenbaar en zorgen voor een interessante extra laag. Toch ga je door de overduidelijke connectie beide platen automatisch met elkaar vergelijken en dan steekt de nieuwe plaat toch maar bleekjes af bij het magnum opus van Fischer-Z uit 1981.
