Frank Turner – FTHC

FTHC

Waardering

7

8

FTHC, oftewel Frank Turner HardCore. Voor de tweede keer op een rij geeft Turner in titel al duidelijk aan wat je mag verwachten van zijn album. Na het zachtere en experimentele Be More Kind keert hij voor FTHC terug naar zijn basis. Dat betekent met stevige rock en punk geladen songs. 

Vooral de opening van de plaat laat weinig aan de verbeelding over. Turner knalt er hard in met het duo Non Serviam en The Gathering, waarop Dominic Howard (Muse) drumt. Tijdens die tweede laat de Amerikaan horen helemaal klaar te zijn met de – naar het lijkt gelukkig stilaan eindigende – lockdowns. Hij snakt met heel zijn hebben en houwen naar een concert, een drukke kroeg, een avondje uit: ‘The first time that the beat drops in the bar/It’s gonna be biblical/The second that the sing-along starts/It’ll be sensational.’ 

Sowieso windt Turner er geen doekjes om op FTHC. Hij is goudeerlijk. Of het nu gaat om zijn verlangen naar het oude leven of om de zwaardere issues zoals geestelijke gezondheid, verslaving, verlies en angsten die aan bod komen: Turner bespaart niet op zijn openheid. Ook identiteit is een thema dat Turner behandelt op Miranda. Dat gaat namelijk over de hereniging met een van zijn ouders, die sinds een paar jaar als transvrouw Miranda door het leven gaat. Sindsdien kunnen de twee veel beter met elkaar overweg, nadat ze een lange periode amper met elkaar spraken. ‘My resentment has started to fade/Because it was never about who she was/Just the way that he behaved.’ Dat Turner helemaal op goede voet leeft met Miranda wordt kracht bijgezet door de vrolijk klinkende gitaren gedurende deze lichte, toch fijne, rocksong.

Een ander bijzonder moment is A Wave Across A Bay. Een nummer dat hij schreef voor de overleden Scott Hutchison, zanger van Frightened Rabbit. In de track benadrukt hij de vriendschap, bijvoorbeeld door terug te grijpen op hun laatste ontmoeting, vlak voordat Hutchison een einde maakte aan zijn leven. De song is een wederom toonbeeld van de klasse van Turner als songwriter. Het is bijna eng zo goed, mooi en toch simpel hij over dermate zware onderwerpen kan schrijven.   

In de laatste fase van FTHC neemt Turner wel gas terug met Little Life, maar verder is het behoorlijk hardcore. De muzikale omlijsting is niet altijd even geweldig. Het had geen kwaad gekund als hij hier en daar de subtiele aanpak van Be More Kind had gemixt met zijn punkroots. Maar van de songwriter Turner kan je alleen maar genieten. Op dat vlak is hij nog het meest hardcore.