De afgelopen jaren hebben we de Britse singer-songwriter George Ezra vooral leren kennen als het muzikale equivalent van een reisgids. Songs als Budapest, Shotgun en Pretty Shining People schetsen een aanlokkelijk beeld vol blauwe luchten, parasols van palmbladeren en liggen in het zand bij een zorgeloze zonsondergang. Dat werk. Gold Rush Kid is Ezra’s derde studioalbum. Een album waarop hij aanvankelijk te werk gaat volgens de wetten van de reisgids-pop, maar gaandeweg Gold Rush Kid verschijnen – godzijdank – Ezra’s eerste humane wolken…
Op zijn eerste twee albums – Wanted On Voyage (2014) en Staying At Tamara’s (2018) – maakte Ezra gretig gebruik van ‘reizen’ als centrale thema. Sterker nog: voor zijn tweede album ging hij speciaal op reis om maar iets te hebben om over te schrijven. Zodoende kon hij, zoals hij zelf recent in een interview erkende, wegblijven van gedachtes en emoties achter songs en praten over vakanties, reizen en mooie plekken op aarde. Aanvankelijk was rondreizen ook het plan voor Gold Rush Kid, totdat een verbroken relatie en de COVID-lockdown roet in het eten gooiden. Het zorgde ervoor dat George Ezra de partymodus moest loslaten. Hiervoor in de plaats kwam de meer existentiële, introspectieve kant van Ezra aan het licht. Door de tracks op Gold Rush Kid op volgorde van schrijven te plaatsen, voel je als luisteraar de sfeer en toon van de muziek langzaam maar zeker verschuiven van buiten naar binnen.
Als eind januari van dit jaar Anyone For You (Tiger Lily) als eerste single verschijnt, is er nog geen wolkje aan de lucht. Anyone For You (Tiger Lily) is de opener van het album en een oorwurm van jewelste. Knappe kop die dit pianoriedeltje uit zijn of haar brein weet te verbannen. Ezra doet waar hij zo ontzettend goed in is: met zijn kenmerkende bas-bariton-stemgeluid de aanstaande lente aankondigen, waardoor je zin krijgt om de barbecue alvast aan te zetten. Als daarna de track Green Green Grass klinkt, is de geur van gegrilde mango en zoete gamba’s niet ver weg meer.
Dan volgt de titeltrack Gold Rush Kid en richt de aandacht zich op die eerste zin. ’Rock paper scissor/I play against the mirror/There hasn’t been a winner/For nine days straight.’ Een zin die onschuldig lijkt, maar een heel andere kant van Ezra belicht. In verkapte bewoordingen onthult hij hier dat hij al jaren lijdt aan dwanggedachten en -handelingen, een aandoening die bekend staat als OCD (obsessive compulsive disorder). Ezra houdt de muziek in deze track luchtig, dansbaar en licht, maar de gegoede luisteraar hoort hoe zich de eerste wolken aandienen aan de tot dan toe helderblauwe hemel.
In het nummer I Went Hunting wordt zijn dagelijkse omgang met OCD explicieter verwoord. ’Imagine havin’ a thought and then thinkin’ it again/Thinkin’ it again, thinkin’ it again, thinkin’ it again, thinkin’ it again.’ Beklemmend, donker, kwetsbaar. De andere kant van George Ezra. Het verklaart de cover van dit album, waarop we Ezra voor het eerst op de rug kijken. Alle andere platen en singles waren tot nu toe face-forward. Hoogtepunt en meteen dieptepunt is het afsluitende The Sun Went Down. Hoogtepunt daar waar het gaat om het oprecht inzicht geven in de beleefwereld die zich in de krochten van Ezra’s hoofd voltrekt. Dieptepunt omdat het je als luisteraar achterlaat in een staat van vertwijfeling, lichtelijk uit het lood geslagen. Ezra is aanraakbaar, humaan en innemend.
In alle eerlijkheid: in eerste aanzet ontgaat je als luisteraar veel van bovenstaande en zal Gold Rush Kid vooral dienen als muzikale barbecue-begeleidingsgarnituur. Maar in tweede aanzet, wanneer je Gold Rush Kid wat grondiger verkent en benadert als goudzoeker, zul je zonder twijfel de eerste klompjes edelmetaal vinden. In derde aanzet gaat het album onderhuids zitten en dienen zich de eerste tekenen van koorts aan. De titel van het album is in dat opzicht uitermate goed gekozen. Gold Rush Kid is een bijzonder album dat groeit bij iedere luisterbeurt. Diepe bewondering voor de wijze waarop en het lef waarmee George Ezra wolken toevoegt aan de reisgids van zijn leven.
