Met S3NS levert de Frans-Libanese jazztrompettist en componist Ibrahim Maalouf zijn elfde studioalbum af. Zijn voornamelijk instrumentale oeuvre wordt gekenmerkt door een fraaie mengeling van verschillende muziekstijlen, waarin zowel oosterse als westerse invloeden duidelijk herkenbaar zijn. Maalouf is moeilijk in een muzikaal hokje te stoppen en dat geldt ook voor zijn nieuwe album, een kruising tussen pop, jazz, funk en rock. Op S3NS spelen verschillende gastmuzikanten mee, waaronder de Cubaanse pianisten Harold Lopez Nussa, Alfredo Rodriguez en Roberto Fonsec alsmede de saxofonist Irving Acao en violist Ylilian Canizares.
Het album opent met Una Rosa Blanca, een latin nummer met naast de trompet van Maalouf, ook weelderige pianosolo’s en strak drumwerk. In het midden van het nummer is daar plotsklaps spoken word in de vorm van een stukje uit de beroemde speech van president Barack Obama op 22 maart 2016 in Havana, Cuba. Na deze daverende opening volgt Happy Face, tevens de eerste single van het album. De trompetsolo’s worden hier voorzien van een stevige beat, die alleen in het midden van het nummer tot rust komen – de pauze gevuld met samples van spelende kinderen – om vervolgens weer tot orkaansterkte aan te zwellen. Harlem is wederom een stevige, funky track. De muziek is duidelijk geënt op de jazzfunk uit de jaren zeventig en het werk van Miles Davis op Tutu. Het volle orkestrale geluid geeft het nummer een extra punch.
Gebrayel grijpt terug op die latin feel en start met fonkelende piano, waarna de rollende pianosolo’s samen met de drums en blazers continu stuivertje wisselen. Het ritme is opzwepend en de track is duidelijk gemaakt voor de dansvloer. Stilzitten is in ieder geval moeilijk op deze klanken. De titel verwijst naar Maaloufs grootvaders oom van moederskant, die in 1899 naar Cuba migreerde. Op All I Can’t Say wordt gas teruggenomen en klinkt Maaloufs trompet wat nostalgisch. Deze melancholische lijn wordt doorgetrokken op het slotnummer Radio Magallanes. In deze negen minuten durende track vat Maalouf alle elementen van de voorafgaande nummers samen, van rustige, ingetogen instrumentatie naar vlammende, funky uitbarstingen. Ook hier waaieren verschillende stemsamples door het geluidsbeeld. Een waardige afsluiter van een sterk album.
Het album lijkt met de 45 minuten speelduur op maat gemaakt voor lp. Voor een huiskamer luistersessie misschien wat kort, veel nummers zullen het vooral goed doen op de wat meer eclectische dansvloeren. De productie is rijk en vol, de muziek knalt uit de speakers. Wat niet wegneemt dat de rustigere passages volledig tot hun recht komen. Het samenspel tussen de instrumenten is mooi afgewogen, waarbij de vele solo’s een fraaie aanvulling geven. Met S3NS laat Maalouf wederom zien dat hij terecht tot de toonaangevende instrumentalisten van de Franse muziekscene behoort.
In november geeft Maalouf concerten in Groningen, Amsterdam en Utrecht.
