Jack Poels kennen we als frontman van de band Rowwen Hèze. Daarnaast heeft hij solo al onder andere samengewerkt met The Opposites (voor een remake van De Neus Omhoeg) en Alderliefste. Ook heeft hij zich van een andere kant laten zien in het tv-programma De Beste Zangers Van Nederland. Rowwen Hèze steekt de liefde voor Limburg niet onder stoelen of banken. Het meest lichtende voorbeeld daarvan is het nummer Limburg ‘Het is een kwestie van geduld … tot heel Holland Limburgs lult’. Maar ook op De Peel in Brand en op de lost track Lied vur Limburg wordt de provincie bejubeld. Voor het nummer November liet Rowwen Hèze zich inspireren door het Ierse Raglan Road, waarmee de link naar volksmuziek is gelegd. Nu is de tijd rijp voor het solodebuut van Jack Poels Blauwe Vear.
De titels van de tracks doen direct vermoeden dat het een Limburgs-only album is, het trademark van Rowwen Hèze. In die zin kun je Poels prima vergelijken met Daniel Lohues. Een artiest die in (soms zelfs ondanks) zijn eigen dialect, prachtige Nederlandstalige beeldende americanaliedjes maakt. Met of zonder band. Waar Lohues zich het Drentse genre Ericana heeft toegeëigend, naar zijn geboortegrond Erica, mag je het unieke genre van Poels en co. met recht Amerikana noemen, naar zijn geboorteplaats America (Amerika in het Limburgs).
Dan nu het album zelf, waarop Jack de feestmuziek, één van de twee peilers van Rowwen Hèze, links laat liggen en zich volledig richt op relativerende beschrijvende akoestische gitaarluisterliedjes. Het geliefde Limburg wordt niet bezongen, maar het is veel meer gericht op de kleine dingen die het leven mooi maken. In de Achtertuin beschrijft het gevoel van thuis, waarbij de link naar Daniel Lohues (album Vlier) meteen al weer kan worden gelegd. Als Kermis in de Hel begint, waan je je als luisteraar daadwerkelijk op een drukke gezellige kermis, waarna het langzaam over gaat naar een bad trip in een café. Vervolgens blijft de metafoor van de kermis op de achtergrond en zwalk je mee van hel naar hemel en weer terug.
Op Elf Oaver Elf wordt de gitaarmuziek ondersteund met de mondharmonica, waardoor het wat melodieuzer wordt. Dat is wederom een parallel met Daniel Lohues. Het nummer Als ’n Kiend is een frisse vreemde eend in de bijt op dit album. Het is een wat meer up-tempo kinderlijk ondeugend nummer over nachtelijke beslommeringen en fantasierijke dromen of juist momenten van wakker liggen. Blauwe Vear, de titeltrack, introduceert de lente en beschrijft de inspiratie om weer te gaan schrijven. Het nummer Later is een mooie afsluiter van het geheel, waarin de zanger een soort omgekeerde melancholie beschrijft, in zijn eigen bubbel door te blijven zingen, met een oproep tot het zacht zijn voor jezelf en het loslaten.
Al met al levert Poels een degelijk solodebuutalbum af, geschreven met zijn zelf gevonden Blauwe Vear. Het wordt interessant hoe hij in de toekomst omgaat met solo versus band en optredens, zeker zo lang het coronavirus nog noopt tot het omgooien van planningen, maar vooralsnog sluit zijn solowerk prima aan op het oeuvre van Rowwen Hèze.
